Zaśmiewać się do łez, do rozpuku.
Zaśmiewać się z czyichś dowcipów.
Słownik języka polskiego . 2013.
zaśmiewać się — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, zaśmiewać sięam się, zaśmiewać sięa się, zaśmiewać sięają się {{/stl 8}}{{stl 7}} śmiać się z czegoś długo, nieopanowanie; zanosić się śmiechem : {{/stl 7}}{{stl 10}}Zaśmiewać się do łez z dowcipów. Zaśmiewać… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
zaśmiewać się — do rozpuku, do łez zob. śmiać się 3 … Słownik frazeologiczny
śmiać się — 1. Czyjeś oczy się śmieją; oczy się komuś śmieją; (ktoś ma) śmiejące się oczy «czyjeś oczy mają wesoły wyraz»: Schwytał ją za kołnierz i wydobył z dna rozpaczy na jasność słoneczną. Oczy mu się śmieją i nieustannie gada. Śmiech jego jest wyraźny… … Słownik frazeologiczny
zarykiwać się — ndk VIIIb, zarykiwać siękuję się, zarykiwać siękujesz się, zarykiwać siękuj się, zarykiwać sięiwał się pot. «płakać lub śmiać się gwałtownie, nie mogąc się opanować; zapłakiwać się, zaśmiewać się» Zarykiwać się ze śmiechu. Zarykiwała się z powodu … Słownik języka polskiego
łza — 1. Coś jest (czyste) jak łza «coś jest bardzo czyste»: Woda wypływająca z Filtrów jest czysta jak łza – zapewnia zastępca kierownika zakładu wodociągu centralnego. DD 30/03/2001. 2. Ktoś (jest) czysty jak łza, brylant, kryształ itp. «ktoś nie ma… … Słownik frazeologiczny
łza — ż IV, CMs. łzie; lm D. łez «kropla słonawej, przezroczystej, wodnistej cieczy wydzielanej przez gruczoły łzowe, utrzymującej w stanie wilgotnym rogówkę i spojówkę oka, spływająca z oka w czasie wzmożonego działania gruczołów łzowych, zwykle pod… … Słownik języka polskiego
rozpuk — Śmiać się, zaśmiewać się do rozpuku «bardzo się śmiać, zanosić się śmiechem»: Jarosław miał duże poczucie humoru, śmiał się czasem do rozpuku, ale niezbyt chętnie słuchał anegdot o sobie, a krążyło ich wiele po Warszawie. T. Kwiatkowski,… … Słownik frazeologiczny
do rozpuku — dziś tylko we fraz. Śmiać się do rozpuku «śmiać się głośno, serdecznie, ze wszystkich sił; zaśmiewać się» … Słownik języka polskiego
konać — ndk I, konaćam, konaćasz, konaćają, konaćaj, konaćał «być w agonii, kończyć życie, dogorywać, umierać» Chory zaczął konać. Konać z głodu, z pragnienia, ze zmęczenia. ◊ Konać ze śmiechu «nie móc złapać tchu ze śmiechu, zaśmiewać się» … Słownik języka polskiego
