zaświadczyć

zaświadczyć
dk VIb, \zaświadczyćczę, \zaświadczyćczysz, \zaświadczyćświadcz, \zaświadczyćczył, \zaświadczyćczony - zaświadczać ndk I, \zaświadczyćam, \zaświadczyćasz, \zaświadczyćają, \zaświadczyćaj, \zaświadczyćał, \zaświadczyćany
«wypowiedzieć się w charakterze rzeczoznawcy lub świadka, potwierdzić coś (ustnie lub na piśmie)»

Zaświadczyć, że ktoś mówi prawdę.

∆ Coś (jakieś słowo, zwrot, nazwa) jest zaświadczone (gdzieś, u kogoś) «słowo, zwrot, nazwa zostały gdzieś użyte, zanotowane, co świadczy o ich istnieniu w danym okresie»

Słownik języka polskiego . 2013.

Игры ⚽ Нужно решить контрольную?

Look at other dictionaries:

  • zaświadczyć — {{/stl 13}}{{stl 17}}ZOB. {{/stl 17}}{{stl 7}}zaświadczać {{/stl 7}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • zaświadczać — → zaświadczyć …   Słownik języka polskiego

  • podpisać — dk IX, podpisaćpiszę, podpisaćpiszesz, podpisaćpisz, podpisaćał, podpisaćany podpisywać ndk VIIIa, podpisaćsuję, podpisaćsujesz, podpisaćsuj, podpisaćywał, podpisaćywany 1. «zaświadczyć, stwierdzić coś własnym podpisem, np. fakt swojej własności …   Słownik języka polskiego

  • zaświadczać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, zaświadczaćam, zaświadczaća, zaświadczaćają, zaświadczaćany {{/stl 8}}– zaświadczyć {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIa, zaświadczaćczę, zaświadczaćczy, zaświadczaćczony {{/stl 8}}{{stl 7}} oficjalnie oświadczać,… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • poświadczyć — dk VIb, poświadczyćczę, poświadczyćczysz, poświadczyćświadcz, poświadczyćczył, poświadczyćczony poświadczać ndk I, poświadczyćam, poświadczyćasz, poświadczyćają, poświadczyćaj, poświadczyćał, poświadczyćany «stwierdzić, poręczyć prawdziwość,… …   Słownik języka polskiego

  • prawda — ż IV, CMs. prawdawdzie; lm D. prawd 1. «zgodna z rzeczywistością treść słów; prawdziwość, szczerość, rzetelność» Głęboka, szczera, rzetelna, gorzka prawda. Prawda psychologiczna, moralna, życiowa. Prawdy podstawowe, odwieczne, niepodważalne.… …   Słownik języka polskiego

  • przyświadczyć — dk VIb, przyświadczyćczę, przyświadczyćczysz, przyświadczyćświadcz, przyświadczyćczył, przyświadczyćczony przyświadczać ndk I, przyświadczyćam, przyświadczyćasz, przyświadczyćają, przyświadczyćaj, przyświadczyćał, przyświadczyćany «potwierdzić… …   Słownik języka polskiego

  • stwierdzić — dk VIa, stwierdzićdzę, stwierdzićdzisz, stwierdź, stwierdzićdził, stwierdzićdzony stwierdzać ndk I, stwierdzićam, stwierdzićasz, stwierdzićają, stwierdzićaj, stwierdzićał, stwierdzićany «dowiedziawszy się, przekonawszy się o czymś, uznać to za… …   Słownik języka polskiego

  • zaświadczenie — n I 1. rzecz. od zaświadczyć. 2. lm D. zaświadczenieeń «dokument stwierdzający coś; świadectwo» Zaświadczenie lekarskie. Zaświadczenie tożsamości. Zaświadczenie o niezdolności do pracy. Wydać, wystawić, przedłożyć zaświadczenie …   Słownik języka polskiego

  • czyn — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż I, D. u, Mc. czynnie {{/stl 8}}{{stl 7}} to, co zostało uczynione; postępek, uczynek : {{/stl 7}}{{stl 10}}Dokonać pewnego czynu. Dopuścić się haniebnego czynu. Zaświadczyć czynem. Liczą się czyny, nie słowa.{{/stl… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”