- zaświtać
- dk I, \zaświtaćta, \zaświtaćają, \zaświtaćał«zaświecić świtając, zajaśnieć»
Ranek zaświtał.
W oddali zaświtała zorza.
◊ Coś komuś zaświtało (w głowie) «ktoś zaczął coś rozumieć, czegoś się domyślać»
Słownik języka polskiego . 2013.
zaświtać
Look at other dictionaries:
zaświtać — {{/stl 13}}{{stl 17}}ZOB. {{/stl 17}}{{stl 7}}świtać {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
za- — 1. «przedrostek tworzący czasowniki od innych czasowników, nadający im następujące znaczenia» a) «osiągnięcie skutku czynności, rezultatu (też częściowego), wyczerpanie zakresu, dojście do największego nasilenia czynności, stanu, np. zabić,… … Słownik języka polskiego
świtać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. 3. os dk VIIIa, świtaća, świtaćają {{/stl 8}}– zaświtać {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIIa {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} o dniu: zaczynać się, pojawiać się, budzić się, wstawać : {{/stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
