zatrącić — dk VIa, zatrącićcę, zatrącićcisz, zatrącićtrąć, zatrącićcił zatrącać ndk I, zatrącićam, zatrącićasz, zatrącićają, zatrącićaj, zatrącićał «wspomnieć o czymś marginesowo, mimochodem, uczynić wzmiankę o czymś; napomknąć» Zatrącić (w rozmowie) o… … Słownik języka polskiego
zatracać się – zatracić się — {{/stl 13}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} tracić orientację, gubić się w czymś; oddając się czemuś całkowicie, tracić poczucie rzeczywistości : {{/stl 7}}{{stl 10}}Zatracił się w stosach dokumentów i korespondencji.… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
zatracać — → zatracić … Słownik języka polskiego
zatracenie — n I 1. rzecz. od zatracić. 2. książk. «utrata poczucia rzeczywistości wskutek intensywnego zainteresowania się kimś lub czymś; nieprzytomność» Kochać aż do zatracenia. zatracenie się rzecz. od zatracić się … Słownik języka polskiego
poczucie — n I 1. rzecz. od poczuć. 2. «zdawanie sobie sprawy z pewnych faktów, zjawisk zachodzących w otaczającym świecie, stanów wewnętrznych; świadomość, czucie, wrażenie» Poczucie bezpieczeństwa. Poczucie obowiązku, odpowiedzialności. Poczucie niższości … Słownik języka polskiego
stwardnieć — dk III, stwardniećeję, stwardniećejesz, stwardniećej, stwardniećniał, stwardniećnieli, stwardniećniały, stwardniećniali 1. «stać się twardym, sztywnym» Mokre ubranie stwardniało na mrozie. Ręce stwardniałe od pracy. Gleba stwardniała, wyschła.… … Słownik języka polskiego
wynarodowić — dk VIa, wynarodowićwię, wynarodowićwisz, wynarodowićdów, wynarodowićwił, wynarodowićwiony wynaradawiać ndk I, wynarodowićam, wynarodowićasz, wynarodowićają, wynarodowićaj, wynarodowićał, wynarodowićany «zniszczyć poczucie przynależności do… … Słownik języka polskiego
zatracony — zatraconyceni imiesł. przymiotnikowy bierny czas. zatracić (p.) zatracony w użyciu przym., pot. «o ludziach: nieznośny, niegodziwy; o zjawiskach, wydarzeniach itp.: okropny, zły, przeklęty» Ty draniu zatracony! Mieszkał w tej zatraconej dziurze … Słownik języka polskiego
zatrącać — ndk I, zatrącaćam, zatrącaćasz, zatrącaćają, zatrącaćaj, zatrącaćał 1. forma ndk czas. zatrącić (p.) 2. «być podobnym do czegoś, przypominać coś w pewnym stopniu; trącić, zalatywać czymś» Wiersze zatrącają wpływami romantycznych poetów. Strój… … Słownik języka polskiego
zezwierzęcieć — dk III, zezwierzęciećeję, zezwierzęciećejesz, zezwierzęciećej, zezwierzęciećciał, zezwierzęciećeli, zezwierzęciećciały, zezwierzęciećciali «stać się podobnym do zwierzęcia w zachowaniu, postępowaniu; zatracić cechy ludzkie» Zezwierzęciali oprawcy … Słownik języka polskiego
