- zatrzymać
- dk I, \zatrzymaćam, \zatrzymaćasz, \zatrzymaćają, \zatrzymaćaj, \zatrzymaćał, \zatrzymaćany - zatrzymywać ndk VIIIa, \zatrzymaćmuję, \zatrzymaćmujesz, \zatrzymaćmuj, \zatrzymaćywał, \zatrzymaćywany1. «powściągnąć kogoś, coś w biegu, w ruchu, uniemożliwić posuwanie się naprzód»
Zatrzymać kogoś w przejściu.
Zatrzymać autobus, tramwaj, samochód, pociąg.
◊ Zatrzymać na kimś, na czymś spojrzenie, wzrok «spojrzeć na kogoś lub na coś długo, uważnie; skoncentrować na kimś lub na czymś spojrzenie»przen.Zatrzymać bieg wypadków.
2. «spowodować, że coś przestanie funkcjonować; zahamować, unieruchomić»Zatrzymać maszynę.
Zatrzymać zegar.
3. «nie puścić kogoś od siebie; nie pozwolić komuś odejść, oddalić się skądś»Zatrzymać kogoś u siebie.
Zatrzymać ucznia po lekcjach.
Zatrzymać kogoś na kolacji, na zebraniu.
◊ Zatrzymać oddech w piersi «przestać na chwilę oddychać; wstrzymać oddech»4. «pozbawić kogoś wolności na pewien czas, do wyjaśnienia sprawy»Zatrzymać podejrzanego.
5. «zachować coś dla siebie, dla kogoś; nie oddać, nie zwrócić czegoś»Zatrzymać sobie czyjąś książkę.
Zatrzymać dla kogoś pokój, miejsce.
◊ Zatrzymać coś (np. jakąś wiadomość, jakiś sekret) przy sobie, dla siebie «nie zdradzić jakiegoś sekretu»zatrzymać się - zatrzymywać się1. «stanąć w miejscu; przystanąć»Zatrzymać się w drzwiach.
Pociąg zatrzymał się na stacji.
◊ Czyjeś oczy (spojrzenie, czyjś wzrok) zatrzymały się na czymś lub na kimś «ktoś spojrzał na coś, na kogoś długo, uważnie»◊ Zatrzymać się w pół drogi «nie doprowadzić zamierzeń, sprawy itp. do końca; zaniechać czegoś przed końcem»przen.Czas zatrzymał się w miejscu.
2. «przestać pracować; o maszynach i innych urządzeniach: przestać funkcjonować»Zegar, motor się zatrzymał.
3. «przerwać podróż, żeby spędzić gdzieś pewien czas; zamieszkać gdzieś na jakiś czas, chwilowo»Zatrzymać się w hotelu.
Zatrzymać się u przyjaciół, na wsi.
Zatrzymać się gdzieś na parę dni.
Słownik języka polskiego . 2013.