zawalić

zawalić
dk VIa, \zawalićlę, \zawalićlisz, \zawalićwal, \zawalićlił, \zawalićlony - zawalać ndk I, \zawalićam, \zawalićasz, \zawalićają, \zawalićaj, \zawalićał, \zawalićany
1. «przysypać, zasypać, przywalić coś czymś wielkim, ciężkim, sypkim; o czymś wielkim, ciężkim: zasypać, przygnieść coś, kogoś sobą; w ndk: tarasować, zapełniać coś sobą całkowicie»

Zawalić otwór kamieniami.

Głazy zawaliły wejście do groty.

Papiery zawalały podłogę.

Leżące drzewo zawalało przejście.

Pokój zawalony książkami.

pot. Ktoś jest zawalony pracą, robotą «ktoś ma bardzo dużo pracy; ktoś jest bardzo zapracowany, zajęty»
◊ Zawalać komuś coś (np. miejsce, kąty) «być komuś zawadą, przeszkadzać komuś; być dla kogoś ciężarem»
2. pot. «opóźnić wykonanie czegoś, spowodować niewykonanie czegoś; nie dopisać w czymś, popsuć coś (czasem bez dopełnienia)»

Zawalić plan, robotę.

Starajcie się nie zawalić!

Zawalić studia.

∆ Zawalić termin «nie wykonać czegoś w ustalonym terminie»
3. rzad. «spowodować runięcie, zapadnięcie się, przewrócenie się czegoś, pod silnym naciskiem lub uderzeniem»

Bomba zawaliła dom.

zawalić się - zawalać się «lec w gruzach; zapaść się, zarwać się, runąć»

Zawalił się dom, strop, sufit.

przen.

Zawaliły się czyjeś plany, projekty.


Słownik języka polskiego . 2013.

Игры ⚽ Поможем написать курсовую

Look at other dictionaries:

  • zawalić — {{/stl 13}}{{stl 17}}ZOB. {{/stl 17}}{{stl 7}}zawalać I {{/stl 7}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • zawalić się — I {{/stl 13}}{{stl 23}}ZOB. {{/stl 23}}{{stl 33}}zawalać się {{/stl 33}}{{stl 20}} {{/stl 20}} {{stl 20}} {{/stl 20}}zawalić się II {{/stl 13}}{{stl 8}}pot. {{/stl 8}}{{stl 7}} nie powieść się, nie spełnić się, spalić na panewce : {{/stl 7}}{{stl …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • zawalić się — Świat się komuś zawalił, czyjś świat się zawalił zob. świat 30 …   Słownik frazeologiczny

  • zawalać się – zawalić się — {{/stl 13}}{{stl 7}} ulegać zniszczeniu, zamieniając się w gruzy; zapadać się, rozsypywać się, rozpadać się : {{/stl 7}}{{stl 10}}Pod ciężarem śniegu zawalają się dachy. Szopa się zawaliła. {{/stl 10}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • zawalać — I {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, zawalaćam, zawalaća, zawalaćają, zawalaćany {{/stl 8}}– zawalić {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIb, zawalaćlę, zawalaćli, zawalaćlony {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} przygniatać,… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • pozawalać — dk I, pozawalaćam, pozawalaćasz, pozawalaćają, pozawalaćaj, pozawalaćał, pozawalaćany 1. «zawalić, zasypać wiele czegoś; zawalić coś dużą ilością czegoś» Zaspy pozawalały drogę. Pozawalać doły ziemią. Przejście pozawalane głazami. 2. «zawalić,… …   Słownik języka polskiego

  • runąć — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. dk IVa, runąćnę, runąćnie, ruń, runąćnął, runąćnęli {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} gwałtownie, całym ciężarem, przewrócić się, upaść, spaść bezwładnie w dół ze znacznej wysokości : {{/stl …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • pozapadać — dk I, pozapadaćda, pozapadaćają, pozapadaćał 1. «o większej liczbie czegoś: zapaść, zaklęsnąć, zawalić się; zapaść w wielu miejscach» Zmizerniał, policzki mu pozapadały. 2. «zostać wydanym, uchwalonym, postanowionym w większej liczbie» W tej… …   Słownik języka polskiego

  • runąć — dk Vb, runąćnę, runąćniesz, ruń, runąćnął, runąćnęła, runąćnęli 1. «upaść, przewrócić się całym ciężarem, zwalić się, spaść bezwładnie z dużej wysokości; rozpaść się w gruzy, zawalić się» Runął jak długi na podłogę. Trafiony samolot runął w dół.… …   Słownik języka polskiego

  • za- — 1. «przedrostek tworzący czasowniki od innych czasowników, nadający im następujące znaczenia» a) «osiągnięcie skutku czynności, rezultatu (też częściowego), wyczerpanie zakresu, dojście do największego nasilenia czynności, stanu, np. zabić,… …   Słownik języka polskiego

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”