zawalić

zawalić
dk VIa, \zawalićlę, \zawalićlisz, \zawalićwal, \zawalićlił, \zawalićlony - zawalać ndk I, \zawalićam, \zawalićasz, \zawalićają, \zawalićaj, \zawalićał, \zawalićany
1. «przysypać, zasypać, przywalić coś czymś wielkim, ciężkim, sypkim; o czymś wielkim, ciężkim: zasypać, przygnieść coś, kogoś sobą; w ndk: tarasować, zapełniać coś sobą całkowicie»

Zawalić otwór kamieniami.

Głazy zawaliły wejście do groty.

Papiery zawalały podłogę.

Leżące drzewo zawalało przejście.

Pokój zawalony książkami.

◊ pot. Ktoś jest zawalony pracą, robotą «ktoś ma bardzo dużo pracy; ktoś jest bardzo zapracowany, zajęty»
◊ Zawalać komuś coś (np. miejsce, kąty) «być komuś zawadą, przeszkadzać komuś; być dla kogoś ciężarem»
2. pot. «opóźnić wykonanie czegoś, spowodować niewykonanie czegoś; nie dopisać w czymś, popsuć coś (czasem bez dopełnienia)»

Zawalić plan, robotę.

Starajcie się nie zawalić!

Zawalić studia.

∆ Zawalić termin «nie wykonać czegoś w ustalonym terminie»
3. rzad. «spowodować runięcie, zapadnięcie się, przewrócenie się czegoś, pod silnym naciskiem lub uderzeniem»

Bomba zawaliła dom.

zawalić się - zawalać się «lec w gruzach; zapaść się, zarwać się, runąć»

Zawalił się dom, strop, sufit.

przen.

Zawaliły się czyjeś plany, projekty.


Słownik języka polskiego . 2013.

Игры ⚽ Поможем написать курсовую

Look at other dictionaries:

  • zawalić — {{/stl 13}}{{stl 17}}ZOB. {{/stl 17}}{{stl 7}}zawalać I {{/stl 7}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • zawalić się — I {{/stl 13}}{{stl 23}}ZOB. {{/stl 23}}{{stl 33}}zawalać się {{/stl 33}}{{stl 20}} {{/stl 20}} {{stl 20}} {{/stl 20}}zawalić się II {{/stl 13}}{{stl 8}}pot. {{/stl 8}}{{stl 7}} nie powieść się, nie spełnić się, spalić na panewce : {{/stl 7}}{{stl …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • zawalić się — Świat się komuś zawalił, czyjś świat się zawalił zob. świat 30 …   Słownik frazeologiczny

  • zawalać się – zawalić się — {{/stl 13}}{{stl 7}} ulegać zniszczeniu, zamieniając się w gruzy; zapadać się, rozsypywać się, rozpadać się : {{/stl 7}}{{stl 10}}Pod ciężarem śniegu zawalają się dachy. Szopa się zawaliła. {{/stl 10}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • zawalać — I {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, zawalaćam, zawalaća, zawalaćają, zawalaćany {{/stl 8}}– zawalić {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIb, zawalaćlę, zawalaćli, zawalaćlony {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} przygniatać,… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • pozawalać — dk I, pozawalaćam, pozawalaćasz, pozawalaćają, pozawalaćaj, pozawalaćał, pozawalaćany 1. «zawalić, zasypać wiele czegoś; zawalić coś dużą ilością czegoś» Zaspy pozawalały drogę. Pozawalać doły ziemią. Przejście pozawalane głazami. 2. «zawalić,… …   Słownik języka polskiego

  • runąć — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. dk IVa, runąćnę, runąćnie, ruń, runąćnął, runąćnęli {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} gwałtownie, całym ciężarem, przewrócić się, upaść, spaść bezwładnie w dół ze znacznej wysokości : {{/stl …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • pozapadać — dk I, pozapadaćda, pozapadaćają, pozapadaćał 1. «o większej liczbie czegoś: zapaść, zaklęsnąć, zawalić się; zapaść w wielu miejscach» Zmizerniał, policzki mu pozapadały. 2. «zostać wydanym, uchwalonym, postanowionym w większej liczbie» W tej… …   Słownik języka polskiego

  • runąć — dk Vb, runąćnę, runąćniesz, ruń, runąćnął, runąćnęła, runąćnęli 1. «upaść, przewrócić się całym ciężarem, zwalić się, spaść bezwładnie z dużej wysokości; rozpaść się w gruzy, zawalić się» Runął jak długi na podłogę. Trafiony samolot runął w dół.… …   Słownik języka polskiego

  • za- — 1. «przedrostek tworzący czasowniki od innych czasowników, nadający im następujące znaczenia» a) «osiągnięcie skutku czynności, rezultatu (też częściowego), wyczerpanie zakresu, dojście do największego nasilenia czynności, stanu, np. zabić,… …   Słownik języka polskiego

Share the article and excerpts

Direct link
… Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”