- zażarcie
- \zażarcieej«z zawziętością; zaciekle, zajadle»
Kłócić się zażarcie.
Walczyć o coś zażarcie.
Pies ujadał zażarcie.
Słownik języka polskiego . 2013.
zażarcie
Look at other dictionaries:
zażarcie — {{/stl 13}}{{stl 8}}przysł. {{/stl 8}}{{stl 7}} z zaciekłością, z zawziętością; zajadle, zapamiętale, zaciekle : {{/stl 7}}{{stl 10}}Bronić się, spierać się zażarcie. Bić się, atakować kogoś zażarcie. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
pożreć — dk XI, pożrećżrę, pożrećżresz, pożrećżryj, pożrećżarł, pożrećżarty pożerać ndk I, pożrećam, pożrećasz, pożrećają, pożrećaj, pożrećał, pożrećany «o zwierzętach, także pogardliwie lub żartobliwie o ludziach: zjeść coś łapczywie» Pies pożarł swoją… … Słownik języka polskiego
użerać się — ndk I, użerać sięam się, użerać sięasz się, użerać sięają się, użerać sięaj się, użerać sięał się posp. «wykłócać się, spierać się o coś zażarcie; przełamywać czyjś opór, zmuszać kogoś do wykonania, spełnienia czegoś, ciągle upominać kogoś»… … Słownik języka polskiego
walczyć — ndk VIb, walczyćczę, walczyćczysz, walcz, walczyćczył 1. «toczyć walkę, brać udział w walce, w bitwie, w wojnie; bić się» Walczyć dzielnie, mężnie, bohatersko, zaciekle, zażarcie. Walczyć jak lew. Walczyć do końca, do upadłego, do ostatniego tchu … Słownik języka polskiego
