zażyłość

zażyłość
ż V, DCMs. \zażyłośćści, blm
«bliskie, poufałe, zażyłe stosunki»

Serdeczna, przyjacielska zażyłość.

Być w zażyłości z kimś.


Słownik języka polskiego . 2013.

Игры ⚽ Поможем написать курсовую

Look at other dictionaries:

  • zażyłość — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż IVa, DCMc. zażyłośćści, blm {{/stl 8}}{{stl 7}} bliska, serdeczna znajomość, poufałe stosunki : {{/stl 7}}{{stl 10}}Wejść z kimś w zażyłość. Być z kimś w bliskiej, przyjacielskiej zażyłości. {{/stl 10}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • bliskość — ż V, DCMs. bliskośćści, blm 1. «małe oddalenie w przestrzeni; sąsiedztwo» Mieszkać w bliskości lasu. Bliskość morza. 2. «szybkie następstwo w czasie» Bliskość śmierci. Bliskość pożegnania. 3. «serdeczność, zażyłość, przyjazne stosunki» Uczucie… …   Słownik języka polskiego

  • długotrwały — «trwający przez długi czas; przewlekły» Długotrwała choroba, rekonwalescencja. Długotrwała burza, susza. Długotrwałe oklaski. Długotrwała przyjaźń, zażyłość …   Słownik języka polskiego

  • komitywa — ż IV, CMs. komitywawie, blm «bliskie, przyjacielskie stosunki; zażyłość, poufałość» Być, żyć z kimś w bliskiej, w najlepszej komitywie. Wejść w komitywę z kimś. Dopuścić, przypuścić kogoś do komitywy. ‹śrdwłc.› …   Słownik języka polskiego

  • koneksja — ż I, DCMs. koneksjasji; lm D. koneksjasji (koneksjasyj) zwykle w lm «związek, znajomość, zażyłość z kimś, zwłaszcza z osobami wpływowymi; powiązanie, powinowactwo, pokrewieństwo» Koneksje artystyczne, rodzinne. Miał liczne koneksje wśród… …   Słownik języka polskiego

  • konfidencja — ż I, DCMs. konfidencjacji, blm książk. «przyjazne, familiarne stosunki; poufałość, zażyłość» Być z kimś w konfidencji ‹z łac.› …   Słownik języka polskiego

  • kumpelski — kumpelskiscy pot. «dotyczący kumpla; kumplowski, koleżeński» Kumpelska zażyłość. Kumpelskie układy. Być z kimś na kumpelskiej stopie …   Słownik języka polskiego

  • kuzynowski — kuzynowskiscy przym. od kuzyn Przywiązanie kuzynowskie. Zażyłość kuzynowska …   Słownik języka polskiego

  • poufałość — ż V, DCMs. poufałośćści; lm MD. poufałośćści «poufałe zachowanie się wobec kogoś; bezceremonialność, zażyłość, familiarność» Koleżeńska, rodzinna poufałość. Rozmawiać z kimś, traktować kogoś z poufałością. Nie pozwalać na żadne poufałości. Nie… …   Słownik języka polskiego

  • przemienić — dk VIa, przemienićnię, przemienićnisz, przemienićmień, przemienićnił, przemienićniony przemieniać ndk I, przemienićam, przemienićasz, przemienićają, przemienićaj, przemienićał, przemienićany «nadać komuś, czemuś inną postać, formę, przeobrazić,… …   Słownik języka polskiego

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”