zdębieć

zdębieć
dk III, \zdębiećeję, \zdębiećejesz, \zdębiećej, \zdębiećbiał, \zdębiećeli, \zdębiećbiały, \zdębiećbiali
1. pot. «zdumieć się, osłupieć»

Zdębiał w pierwszej chwili.

Zdębieć na widok czegoś.

2. pot. «o niektórych potrawach ugotowanych: stracić właściwy smak, właściwą spoistość; stwardnieć»

Kartofle ostygły i zdębiały.


Słownik języka polskiego . 2013.

Игры ⚽ Поможем решить контрольную работу

Look at other dictionaries:

  • zdębieć — {{/stl 13}}{{stl 17}}ZOB. {{/stl 17}}{{stl 7}}dębieć {{/stl 7}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • zdębieć — Tracić orientację; gubić się; popadać w konfuzję Eng. To become bewildered, disoriented, or confused …   Słownik Polskiego slangu

  • dębieć — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk IIIa, dębiećeję, dębiećeje, dębiećbiał, dębiećbieli {{/stl 8}}– zdębieć {{/stl 13}}{{stl 8}}dk IIIa {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} ulegać silnemu wrażeniu, zdezorientowaniu pod… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

Share the article and excerpts

Direct link
… Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”