- zdjąć
- dk Xc, zdejmę, zdejmiesz, zdejmij, zdjął, zdjęła, zdjęli, zdjęty, zdjąwszy - zdejmować ndk IV, \zdjąćmuję, \zdjąćmujesz, \zdjąćmuj, \zdjąćował, \zdjąćowany1. «ściągnąć, zsunąć coś co jest nałożone na coś, na kogoś (zwykle ubranie, obuwie), przytwierdzone do czegoś, trzymające się na czymś»
Zdjąć płaszcz, marynarkę, czapkę.
Zdjąć książkę z półki.
◊ Zdjąć ciężar, kamień z serca, kłopot z głowy «sprawić, że ktoś przestanie się martwić, kłopotać»◊ Zdjąć pychę z serca «przestać być pysznym, przestać się kierować ambicją, chęcią zachowania prestiżu»◊ Zdjąć maskę «ujawnić prawdziwe zamiary, uczucia»◊ Zdjąć sztukę z afisza «przestać wystawiać sztukę, zakazać jej wystawiania»◊ Nie zdejmować z kogoś, z czegoś wzroku «nie przestawać patrzeć na kogoś, na coś»◊ Ktoś wygląda, jest jak z krzyża zdjęty «ktoś wygląda, czuje się bardzo źle»◊ Zdjąć kogoś ze stanowiska, z urzędu «zwolnić kogoś ze stanowiska, z urzędu»◊ Zdjąć posterunki, warty «usunąć posterunki, warty»2. «o uczuciach, stanach: ogarnąć kogoś, opanować»Zdjęło kogoś przerażenie.
Zdejmował kogoś niepokój, strach, żal, smutek.
3. «unieważnić, znieść coś; uwolnić od czegoś»Zdjąć z kogoś odpowiedzialność, winę.
4. pot. «zrobić zdjęcie, sfotografować»zdjąć się - zdejmować się pot. «sfotografować siebie, sfotografować jeden drugiego»
Słownik języka polskiego . 2013.