Zdołał zapanować nad sobą.
Zdołał dopiąć swego.
Nie zdołał go przekonać.
Nie zdołał mu w tym przeszkodzić.
Słownik języka polskiego . 2013.
zdólac — m 〈G lca, N mn lci, G zdôlācā〉 meteor. vjetar koji za lijepa vremena puše tijekom svijetlog dijela dana od doline prema brdu … Veliki rječnik hrvatskoga jezika
zdolac — zdólac m <G lca, N mn lci, G zdȏlācā> DEFINICIJA meteor. vjetar koji za lijepa vremena puše tijekom svijetlog dijela dana od doline prema brdu ETIMOLOGIJA vidi zdola … Hrvatski jezični portal
zdołać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. dk VIIIa, zdołaćam, zdołaća, zdołaćają {{/stl 8}}{{stl 7}} być w stanie coś zrobić, potrafić coś zrobić : {{/stl 7}}{{stl 10}}Nie zdołał zdać egzaminu. Zdołał opanować tremę. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
dosłyszeć — dk VIIb, dosłyszećszę, dosłyszećszysz, dosłyszećsłysz, dosłyszećszał, dosłyszećszeli, dosłyszećszany «uchwycić uchem, zdołać usłyszeć mimo trudności; posłyszeć» Dosłyszeć kilka słów, kilka zdań. Nie dosłyszeć dokładnie czyjejś odpowiedzi … Słownik języka polskiego
móc — ndk XI, mogę, możesz, mógł, mogła, mogli 1. «mieć dosyć siły, środków, zdolności do wykonania czegoś, być w stanie coś zrobić; zdołać» Mogę to podnieść. Czy możesz przyjść jutro? Móc sobie pozwolić na coś. Nie mógł wstać z łóżka. Nie mógł oderwać … Słownik języka polskiego
poradzić — dk VIa, poradzićdzę, poradzićdzisz, poradzićradź, poradzićdził 1. «udzielić komuś rady, wskazać sposób postępowania w jakiejś sprawie, zalecić komuś środek na coś; doradzić» Poradził nam zaczekać. Poradzę ci, jak to zrobić. Poradziła mu, aby… … Słownik języka polskiego
potrafić — dk a. ndk VIa, potrafićfię, potrafićfisz, potrafićtraf, potrafićfił 1. «zdołać dokazać czegoś, zrobić coś; być w stanie, móc, umieć» Potrafi tego dokonać. Potrafiła dobrze pracować. Pokaż, co potrafisz. Nie potrafił rozwiązać zadania. 2. «posunąć … Słownik języka polskiego
przeczytać — dk I, przeczytaćam, przeczytaćasz, przeczytaćają, przeczytaćaj, przeczytaćał, przeczytaćany «czytając, zapoznać się z treścią czegoś; odczytać od początku do końca; zdołać odcyfrować czyjeś pismo» Przeczytać gazetę, książkę, list. Przeczytał… … Słownik języka polskiego
ujść — dk, ujdę, ujdziesz, ujdź, uszedł, uszła, uszli, uszedłszy uchodzić ndk VIa, ujśćdzę, ujśćdzisz, uchodź, ujśćdził 1. tylko dk «idąc przebyć, przejść jakiś odcinek drogi» Ujść parę kroków. Ujść kawałek drogi. 2. «o cieczach, gazach: wydalić się,… … Słownik języka polskiego
unieść — dk XI, uniosę, uniesiesz, unieś, uniósł, uniosła, unieśli, uniesiony unosić ndk VIa, unoszę, unieśćsisz, unoś, unieśćsił, unoszony 1. «dźwignąć coś w górę, podciągnąć ku górze, umieścić coś wyżej niż poprzednio; podnieść, wznieść» Unieść głowę.… … Słownik języka polskiego
