zlecieć

dk VIIa, \zleciećcę, \zleciećcisz, zleć, \zleciećciał, \zleciećcieli - zlatywać ndk VIIIa, \zleciećtuję, \zleciećtujesz, \zleciećtuj, \zleciećywał

1. «lecąc opuścić się, osiąść niżej; sfrunąć»

Gołębie zlatywały z dachu na parapet.

2. «spaść z góry na dół, stoczyć się, opaść, upaść»

Zlecieć z góry, z wysoka.

Zlecieć z drabiny, z krzesła, z rusztowania.

Zlecieć z konia.

Zlecieć w przepaść.

Coś zleciało na ziemię, na podłogę.

Z sufitu zleciał kawał tynku.

Czapka ciągle zlatywała mu z głowy.

Potknął się i zleciał ze schodów.

◊ pot. Ubranie, spodnie, buty itp. zlatują z kogoś «czyjeś ubranie, spodnie, buty itp. są bardzo zniszczone, podarte, nie nadają się do użytku»

3. częściej dk «o czasie, zjawiskach zachodzących w czasie: szybko minąć, upłynąć»

Na pogawędce czas szybko zleciał.

Młodość zleciała nie wiadomo kiedy.

Tydzień urlopu zleciał jak jedna chwila.

4. pot. «zejść szybko, zbiec z góry na dół»

Zleciał po schodach jak burza.

zlecieć się - zlatywać się

1. «o wielu ptakach, owadach: lecąc przybyć, przyfrunąć w jedno miejsce, przeleciawszy zgromadzić się»

Ptaki zlatywały się ze wszystkich stron.

Na werandę zleciały się ćmy zwabione światłem.

2. pot. «o wielu osobach, o zwierzętach: szybko przyjść, przybiec gdzieś, szybko przybywszy zgromadzić się; zbiec się»

Za chwilę wszyscy się tu zlecą.

Zleciały się psy z całej okolicy.