Zmartwieć z przerażenia, ze strachu.
Ręka zmartwiała mu od ucisku.
Serce jej zmartwiało z bólu.
Słownik języka polskiego . 2013.
zmartwieć — {{/stl 13}}{{stl 17}}ZOB. {{/stl 17}}{{stl 7}}martwieć {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
odrętwieć — dk III, odrętwiećeję, odrętwiećejesz, odrętwiećej, odrętwiećwiał, odrętwiećeli, odrętwiećwiały, odrętwiećwiali «stać się drętwym, stracić czucie; zdrętwieć, ścierpnąć, zmartwieć, zgrabieć; zobojętnieć, stać się nieczułym na coś» Odrętwiała pod… … Słownik języka polskiego
ścierpnąć — dk Vc, ścierpnąćnę, ścierpnąćniesz, ścierpnąćnij, ścierpł a. ścierpnąćnął, ścierpnąćpła, ścierpnąćpli, ścierpnąćnąwszy a. ścierpnąćpłszy «o ciele ludzkim, zwłaszcza kończynach: zdrętwieć, stać się sztywnym, częściowo bezwładnym wskutek… … Słownik języka polskiego
zdrętwieć — dk III, zdrętwiećeję, zdrętwiećejesz, zdrętwiećej, zdrętwiećwiał, zdrętwiećeli, zdrętwiećwiały, zdrętwiećwiali «stać się drętwym, stracić czucie, ścierpnąć, zmartwieć; stracić możność poruszania się, zesztywnieć» Zdrętwieć z zimna. Rozprostować… … Słownik języka polskiego
zmartwienie — n I 1. rzecz. od zmartwić a. zmartwieć. 2. lm D. zmartwienieeń «to, co kogoś martwi, co wywołuje smutek; stan tego, kto się martwi» Ciężkie zmartwienie. Przysporzyć, oszczędzić komuś zmartwienia. Schudnąć, rozchorować się ze zmartwienia. ∆ Mieć… … Słownik języka polskiego
martwieć — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk IIIa, martwiećeję, martwiećeje, martwiećwiał, martwiećwieli {{/stl 8}}– zmartwieć {{/stl 13}}{{stl 8}}dk IIIa {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} tracić czucie, drętwieć, sztywnieć,… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
zmartwienie — I {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. n III, blm, {{/stl 8}}{{stl 7}}od cz. zmartwić lub zmartwieć. {{/stl 7}}{{stl 20}} {{/stl 20}} {{stl 20}} {{/stl 20}}zmartwienie II {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. n III, lm D. zmartwienieeń {{/stl 8}}{{stl 7}} przykre uczucie… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
