zmykać

zmykać
ndk I, \zmykaćam, \zmykaćasz, \zmykaćają, \zmykaćaj, \zmykaćał - rzad. zemknąć dk Va, \zmykaćnę, \zmykaćniesz, \zmykaćnij, \zmykaćnął, \zmykaćnęła, \zmykaćnęli, \zmykaćnąwszy
«uciekać, umykać»

Zmykali przed burzą, przed deszczem.

Zmykać ile sił w nogach, co tchu.


Słownik języka polskiego . 2013.

Игры ⚽ Поможем решить контрольную работу

Look at other dictionaries:

  • zmykać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, zmykaćam, zmykaća, zmykaćają {{/stl 8}}– zemknąć {{/stl 13}}{{stl 8}}dk IVa, zmykaćnę zmykaćnie, zmykaćnij, zmykaćnął, zmykaćnęli {{/stl 8}}{{stl 7}} szybko się oddalać, uciekać, umykać : {{/stl 7}}{{stl… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • zmykać — Zmykać, gdzie pieprz rośnie zob. rosnąć 4 …   Słownik frazeologiczny

  • pieprz — m II, D. u, blm 1. «Piper, roślina zielna lub krzew z rodziny pieprzowatych rosnąca w krajach tropikalnych i subtropikalnych obu półkul; występuje w kilkuset gatunkach, z których najbardziej znany jest pieprz czarny, rosnący jako pnącze; owoce… …   Słownik języka polskiego

  • kurzyć się — 1. pot. Kłamać, łgać, aż się za kimś kurzy «kłamać, łgać bez zachowania pozorów prawdy»: (...) łżecie obaj, aż się za wami kurzy! – dziadek stuknął laską w podłogę. H. Ożogowska, Głowa. 2. przestarz. Kurzy się komuś z czupryny, z głowy, pot. z(e) …   Słownik frazeologiczny

  • pieprz — 1. Suchy jak pieprz «bardzo suchy»: Woda nie docierała od dawna do tego miejsca i w zakamarku zebrał się pokład suchych jak pieprz gałązek. M. Kuczyński, Czeluść. 2. Wysuszyć coś na pieprz «bardzo coś wysuszyć» Uciekać, zmykać, wiać, gdzie pieprz …   Słownik frazeologiczny

  • rosnąć — 1. Coś komuś rośnie w gardle, w ustach, pot. w gębie «coś nie daje się przełknąć, wywołuje obrzydzenie»: Z trudem przełyka tłusty kawałek mięsa. Widzę, jak rośnie jej w ustach. M. Saramonowicz, Lustra. 2. Rosnąć w oczach a) «rosnąć bardzo szybko» …   Słownik frazeologiczny

  • drałować — ndk IV, drałowaćłuję, drałowaćłujesz, drałowaćłuj, drałowaćował pot. «iść, gnać, zwłaszcza gdy się jest zmuszonym do wędrowania, odbywania drogi piechotą; uciekać, zmykać» Drałował kilka kilometrów do stacji. Drałował do domu …   Słownik języka polskiego

  • pierzchać — ndk I, pierzchaćam, pierzchaćasz, pierzchaćają, pierzchaćaj, pierzchaćał pierzchnąć dk Vc, pierzchaćnę, pierzchaćniesz, pierzchaćnij, pierzchaćnął a. pierzchł, pierzchaćchła, pierzchaćnęli a. pierzchaćchli, pierzchaćnąwszy 1. «uciekać w popłochu …   Słownik języka polskiego

  • rosnąć — rzad. róść ndk Vc, rosnąćnę, rośniesz, rośnij, rósł, rosła, rośli 1. «o żywych organizmach: rozwijać się do momentu osiągnięcia dojrzałości; wzrastać» Dziecko rośnie. Drzewa, kwiaty rosną. Rośnij kwiecie wysoko. (Mickiewicz) ◊ Rosnąć jak na… …   Słownik języka polskiego

  • szurać — ndk I, szuraćam, szuraćasz, szuraćają, szuraćaj, szuraćał szurnąć dk Va, szuraćnę, szuraćniesz, szuraćnij, szuraćnął, szuraćnęła, szuraćnęli, szuraćnąwszy 1. «posuwać, przesuwać coś, trzeć czymś o coś ze szmerem, z szelestem; ocierając się o coś… …   Słownik języka polskiego

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”