Poznał tutejsze znakomitości.
Był znakomitością w swoim zawodzie.
Znakomitość dzieła.
Znakomitość przekładu.
Słownik języka polskiego . 2013.
znakomitość — I {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż IVa, lm M. znakomitośćści {{/stl 8}}{{stl 7}} osoba wybitna, ktoś znakomity, nieprzeciętny : {{/stl 7}}{{stl 10}}Zaproszono same znakomitości. Był znakomitością we współczesnej muzyce. {{/stl 10}}{{stl 20}} {{/stl 20}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
artysta — m odm. jak ż IV, CMs. artystayście; lm M. artystayści, DB. artystatów 1. «twórca lub odtwórca dzieła sztuki» Artysta genialny, awangardowy. Artysta dramatyczny, sceniczny, estradowy, kabaretowy, filmowy, cyrkowy. Artysta grafik. Artysta malarz.… … Słownik języka polskiego
as — I m IV, DB. asa, Ms. asie; lm M. asy 1. «karta do gry, mająca najwyższą wartość w danym kolorze» As karo. As kierowy, treflowy, pikowy. Bić asem atutowym. Wychodzić asem kierowym (a. z asa kierowego). 2. «człowiek celujący w czymś (np. w zawodzie … Słownik języka polskiego
gwiazdor — m IV, DB. a, Ms. gwiazdororze; lm M. gwiazdororzy 1. «sławny artysta, aktor, zwłaszcza filmowy; człowiek wyróżniający się w jakiejś dziedzinie; znakomitość, gwiazda, sława» Znany, lubiany gwiazdor. Gwiazdor filmowy. 2. rzad. «chłopiec chodzący z… … Słownik języka polskiego
koryfeusz — m II, DB. a; lm M. e, DB. y ( ów) 1. «człowiek wybitny, czołowa postać w jakiejś dziedzinie; znakomitość» Koryfeusz nauki, wiedzy. Koryfeusz malarstwa. 2. «solista w balecie» 3. hist. «w starożytnym teatrze greckim: przodownik chóru» ‹łac. z gr.› … Słownik języka polskiego
luminarz — m II, DB. a; lm M. e, DB. y ( ów) «człowiek wybitny, sławny, zwłaszcza w dziedzinie nauki, kultury, oświaty; znakomitość» Luminarz sceny, nauki. ‹z łac.› … Słownik języka polskiego
matador — m IV, DB. a, Ms. matadororze; lm M. matadororzy, DB. ów «główny zapaśnik korridy, zadający bykowi śmiertelny cios szpadą» Słynny matador hiszpański. Muleta, szpada matadora. Popisy matadora na arenie. przen. (często iron.) «wybitna osobistość,… … Słownik języka polskiego
świetność — ż V, DCMs. świetnośćści, blm «okazałość, przepych, bogactwo, wystawność, wspaniałość; dostojność, znakomitość» Świetność czyjegoś rodu, nazwiska. Świetność dawnej architektury. Coś jest świadectwem minionej świetności … Słownik języka polskiego
wielkość — ż V, DCMs. wielkośćści, blm 1. «fizyczna właściwość ciał lub zjawisk, którą można mierzyć, np. długość, ciężar, twardość, objętość, przyśpieszenie, natężenie pola elektrycznego itp.» ∆ Gwiazda pierwszej wielkości «gwiazda zaliczana do pierwszej… … Słownik języka polskiego
koryfeusz — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mos V, lm M. e, D. y || ów {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} czołowy przedstawiciel jakiejś dziedziny, wybitna indywidualność; znakomitość : {{/stl 7}}{{stl 10}}Koryfeusz literatury, satyry … Langenscheidt Polski wyjaśnień
