- zobaczyć
- dk VIb, \zobaczyćczę, \zobaczyćczysz, \zobaczyćbacz, \zobaczyćczył, \zobaczyćczony1. «patrząc spostrzec, zauważyć kogoś, coś; rozpoznać wzrokiem, ujrzeć, obejrzeć coś»
Zobaczyć kogoś przez okno.
Zobaczyć kogoś na ulicy, w parku.
Z daleka zobaczył znajomych.
Cofnął się zobaczywszy psa.
◊ Zobaczyć świat, kawał świata «zwiedzić, objechać świat»◊ Zobaczyć wszystkie gwiazdy «doznać wrażenia migotania jasnych punktów na skutek silnego uderzenia (się) w głowę»◊ Co on (ona) w niej (w nim) zobaczył (zobaczyła) «co się komuś w kimś spodobało, czym ktoś kogoś zainteresował»2. «przekonać się, dowiedzieć się (o czymś), sprawdzić coś naocznie, osobiście»Zobaczyć, jak sprawy stoją.
Przyszedł zobaczyć, czy potrzebna pomoc.
Przyjdź, zobaczysz, jak będzie miło.
Zobaczymy, kto kogo przetrzyma.
∆ Zobaczę, zobaczymy (jeszcze)… «muszę, musimy się namyślić; rozważę, rozważymy…»∆ Zobaczysz! (zobaczycie! itp.) «rodzaj pogróżki: ja ci dam, ja ci pokażę!»3. «zetknąć się z kimś osobiście, spotkać kogoś»Zobaczyć kogoś po długim rozstaniu.
zobaczyć się1. «zobaczyć swoje odbicie w czymś»Zobaczyć się w lustrze, w tafli wody, w szybie.
2. «spotkać się z kimś, zejść się z kimś osobiście»Zobaczymy się wkrótce.
Zobaczyć się z kimś w kawiarni, w parku.
Słownik języka polskiego . 2013.