zrujnować

zrujnować
dk IV, \zrujnowaćnuję, \zrujnowaćnujesz, \zrujnowaćnuj, \zrujnowaćował, \zrujnowaćowany
1. «doprowadzić do ruiny, do zniszczenia; zburzyć, zniszczyć»

Huragan zrujnował osadę.

Dom został zrujnowany w czasie wojny.

◊ Zrujnować zdrowie, nerwy itp. «sprawić, spowodować, że ktoś stracił zdrowie, zachorował, nadwerężyć system nerwowy»
przen.

Zrujnować czyjeś szczęście.

2. «doprowadzić do ruiny finansowej, ekonomicznej»

Gra na wyścigach konnych zrujnowała go.

Był doszczętnie zrujnowany.

zrujnować się «zostać zrujnowanym materialnie, stracić wszystko; żartobliwie: wydać na coś dużo pieniędzy»

Zrujnować się grą w karty.

Zrujnowała się na futro.


Słownik języka polskiego . 2013.

Игры ⚽ Поможем написать реферат

Look at other dictionaries:

  • zrujnować — komuś życie zob. życie 24 …   Słownik frazeologiczny

  • zrujnować (się) — {{/stl 13}}{{stl 17}}ZOB. {{/stl 17}}{{stl 7}}rujnować (się) {{/stl 7}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • rujnować się – zrujnować się — {{/stl 13}}{{stl 7}} doprowadzać się do zniszczenia, upadku, utraty czegoś; doprowadzać się do bankructwa przez niewłaściwą politykę finansową : {{/stl 7}}{{stl 10}}Rujnował się na kosztowne stroje. Ratował zdrowie, rujnując się na leczenie.… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • porujnować — dk IV, porujnowaćnuję, porujnowaćnujesz, porujnowaćnuj, porujnowaćował, porujnowaćowany 1. «wiele czegoś kolejno zniszczyć, zrujnować, zburzyć» Domy porujnowane po nalotach bombowych. Czas porujnował wspaniałe budowle. 2. «doprowadzić kolejno do… …   Słownik języka polskiego

  • zniszczyć — dk VIb, zniszczyćczę, zniszczyćczysz, zniszcz, zniszczyćczył, zniszczyćczony 1. «zburzyć, zrujnować, spustoszyć» Zniszczyć stare budynki. Pożar zniszczył las. Powódź zniszczyła most. Wróg zniszczył kraj. 2. «uczynić niezdatnym do użytku; znosić,… …   Słownik języka polskiego

  • góra — 1. Brać, wziąć nad kimś górę; być (nad kimś) górą «osiągnąć przewagę nad kimś, zwyciężyć kogoś, mieć lepszą pozycję»: (...) zawsze był górą. Silny, pewny siebie erudyta z lekką skłonnością do protekcjonalizmu. T. Raczek, Pies. 2. Coś bierze nad… …   Słownik frazeologiczny

  • obrócić — 1. Obrócić coś w gruzy, w perzynę, w popiół itp. «zniszczyć coś całkowicie, zrujnować doszczętnie»: Atak na metro nastąpił, zanim Japonia zdążyła się otrząsnąć po szoku, jakim było styczniowe trzęsienie ziemi w rejonie Kobe. Tamten kataklizm… …   Słownik frazeologiczny

  • obracać — 1. Obrócić coś w gruzy, w perzynę, w popiół itp. «zniszczyć coś całkowicie, zrujnować doszczętnie»: Atak na metro nastąpił, zanim Japonia zdążyła się otrząsnąć po szoku, jakim było styczniowe trzęsienie ziemi w rejonie Kobe. Tamten kataklizm… …   Słownik frazeologiczny

  • życie — 1. Bez życia «bez zapału, mało energicznie» 2. Brać, traktować życie lekko «być lekkomyślnym, postępować lekkomyślnie, beztrosko, niczym się nie przejmując»: Podziwiał jego odwagę brania życia lekko i nieodpowiedzialnie, jakby to było majowe… …   Słownik frazeologiczny

  • obracać — ndk I, obracaćam, obracaćasz, obracaćają, obracaćaj, obracaćał, obracaćany obrócić dk VIa, obracaćcę, obracaćcisz, obróć, obracaćcił, obracaćcony 1. «nadawać czemuś ruch obrotowy, wirujący, kręcić coś (rzadziej kogoś), poruszać czymś w koło»… …   Słownik języka polskiego

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”