obracać

obracać
ndk I, \obracaćam, \obracaćasz, \obracaćają, \obracaćaj, \obracaćał, \obracaćany - obrócić dk VIa, \obracaćcę, \obracaćcisz, obróć, \obracaćcił, \obracaćcony
1. «nadawać czemuś ruch obrotowy, wirujący, kręcić coś (rzadziej kogoś), poruszać czymś w koło»

Obracać koło garncarskie.

Obrócić klucz w zamku.

Obrócił ją w koło.

◊ Obracać pieniędzmi, kapitałem itp. «dokonywać operacji finansowych»
pot. Obracać językiem «dużo mówić»
2. «ustawiać, układać coś jakąś stroną ku czemuś; kierować, zwracać ku czemuś»

Obrócić wzrok na kogoś.

Obrócić obraz do ściany.

Siedział obrócony plecami do okna.

3. «użytkować na coś, przeznaczać, poświęcać na coś»

Wszystkie pieniądze obracał na kupno książek.

Każdą wolną chwilę obracał na czytanie.

4. częściej dk «uczynić coś z czegoś, zamienić coś w coś, na coś; przemienić, przeistoczyć»

Pola uprawne obracano na pastwiska.

◊ Obrócić coś w gruzy, w perzynę itp. «zniszczyć coś całkowicie, uczynić z czegoś ruinę»
◊ Obrócić coś wniwecz «pozbawić coś wszelkiego znaczenia, unicestwić, zniszczyć, zrujnować»
◊ Obrócić coś w żart «zmienić sens wypowiedzi nadając jej ton żartobliwy»
5. pot. «odbywać drogę tam i z powrotem»

Obrócił trzy razy, zanim zniósł wszystkie paczki.

obracać się - obrócić się
1. «robić obrót, obroty; okręcać się»

Obracać się w koło.

Obrócić się na pięcie.

2. «zwracać się w jakąś stronę, przekręcać się»

Obrócić się na drugi bok.

Obrócić się do kogoś, do czegoś twarzą, tyłem.

◊ Coś obraca się przeciw komuś «coś przybiera zły, niekorzystny dla kogoś obrót»
3. częściej ndk «być obracanym; kręcić się, wirować»

Koła od roweru obracały się wolno.

Mięso obracało się na rożnie.

4. «ulegać przekształceniu, zmianie w coś»

Coś obróciło się na lepsze.

◊ Obracać się w gruzy, w perzynę itp. «ulegać całkowitemu zniszczeniu, stawać się ruiną, popiołem itp.»
◊ Obracać się wniwecz «tracić znaczenie, wagę»
5. zwykle dk «pójść, udać się dokądś»

Nie znając miasta, nie wiedział, gdzie się obrócić.

6. tylko ndk «przebywać, bywać gdzieś; znajdować się gdzieś»

Obracał się w kołach artystycznych.

Nie wiedział, gdzie się syn obraca.


Słownik języka polskiego . 2013.

Игры ⚽ Поможем написать реферат

Look at other dictionaries:

  • obracać — I {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, obracaćam, obracaća, obracaćają, obracaćany {{/stl 8}}– obrócić {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIb, obracaćcę, obracaćci, obracaćróć, obracaćcony {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}}… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • obracać się — I – obrócić się {{/stl 13}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} wykonywać ruch obrotowy wokół własnej osi; okręcać się; być obracanym, kręcić się : {{/stl 7}}{{stl 10}}Obróć się wkoło! Śmigła obracały się wolno. {{/stl… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • obracać – obrócić — {{/stl 13}}{{stl 8}}{coś} {{/stl 8}}w gruzy [perzynę] {{/stl 13}}{{stl 7}} zniszczyć coś zupełnie; zburzyć, spalić, zrujnować coś doszczętnie : {{/stl 7}}{{stl 10}}Lawina lotniczych bomb i armatnich pocisków obracała w gruzy całe dzielnice miasta …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • obracać — 1. Obrócić coś w gruzy, w perzynę, w popiół itp. «zniszczyć coś całkowicie, zrujnować doszczętnie»: Atak na metro nastąpił, zanim Japonia zdążyła się otrząsnąć po szoku, jakim było styczniowe trzęsienie ziemi w rejonie Kobe. Tamten kataklizm… …   Słownik frazeologiczny

  • obracać się — 1. Coś obróciło się (obraca się) przeciwko komuś «coś świadczy przeciwko komuś lub jest w kogoś wymierzone»: Ale terror, niezależnie od tego, jak wiele zadaje ran, na dłuższą metę obraca się przeciwko tym, którzy go stosują (...). Więź 10/1991. 2 …   Słownik frazeologiczny

  • obrócić — → obracać …   Słownik języka polskiego

  • kantować — ndk IV, kantowaćtuję, kantowaćtujesz, kantowaćtuj, kantowaćował, kantowaćowany 1. «nadawać czemuś kant, krawędź; zginać, załamywać tak, aby tworzył się kant» Kantować drzewo, blachę. 2. pot. «oszukiwać» 3. techn. «obracać, odwracać na inny bok,… …   Słownik języka polskiego

  • kręcić — ndk VIa, kręcićcę, kręcićcisz, kręć, kręcićcił, kręcićcony, kręcićceni 1. «nadawać czemuś ruch obrotowy, obracać w koło, wprawiać w wirowanie; poruszać czymś we wszystkie strony» Kręcić korbą (patefonu). Kręcić gałkami radia. Kręcić młynka… …   Słownik języka polskiego

  • mleć — ndk XI, mielę, mielesz, miel, mełł, mełła, mełli, mielony «kruszyć, rozdrabniać, rozcierać coś na drobne cząsteczki (na proszek, na miazgę), posługując się odpowiednimi przyrządami i urządzeniami mechanicznymi; przerabiać zboże na mąkę, kaszę»… …   Słownik języka polskiego

  • wywijać — ndk I, wywijaćam, wywijaćasz, wywijaćają, wywijaćaj, wywijaćał, wywijaćany wywinąć dk Vb, wywijaćnę, wywijaćniesz, wywijaćwiń, wywijaćnął, wywijaćnęła, wywijaćnęli, wywijaćnięty, wywijaćnąwszy 1. «odwijając coś wykładać na wierzch, na zewnątrz»… …   Słownik języka polskiego

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”