- zwlec
- dk XI, zwlokę (zwlekę), zwleczesz, zwlecz, zwlókł (zwlekł), zwlokła (zwlekła), zwlekli, zwleczony zwlókłszy (zwlekłszy) - zwlekać ndk I, \zwlecam, \zwlecasz, \zwlecają, \zwlecaj, \zwlecał, \zwlecany1. «zdjąć z trudnością; ściągnąć, zedrzeć»
Zwlec z siebie mokre ubranie.
2. «wlokąc, ciągnąc zgromadzić coś razem»Zwlec pnie drzew na jedno miejsce.
3. częściej ndk «odkładać coś na później, ociągać się; odwlekać, opóźniać, odraczać»Zwlekać z odpowiedzią na list.
Zwlekał z decyzją.
Jeszcze się namyślał, jeszcze zwlekał.
Zwlekać z czymś (np. z pomocą) do ostatniej chwili.
Zwlekał z wyjazdem na urlop.
◊ Nie zwlekając «zaraz, natychmiast»zwlec się - zwlekać się1. «zejść skądś, wstać (z łóżka) z trudnością, powoli, często niezdarnie»Chory zwlókł się z trudem z łóżka.
Rano ledwie zwlokła się z pościeli.
2. pot. «o wielu: idąc powoli, z trudnością, ociągając się zejść się, zgromadzić się w jednym miejscu»Uczestnicy wycieczki zwlekli się wreszcie w oznaczonym miejscu.
3. rzad. «zostać opóźnionym, odłożonym na przyszłość; odwlec się, opóźnić się»Zwlokło się do wakacji z wyjazdem.
Słownik języka polskiego . 2013.