- zwyczaj
- m I, D. -u; lm M. -e, D. -ów1. «powszechnie przyjęty, najczęściej uświęcony tradycją sposób postępowania w pewnych okolicznościach, charakterystyczny dla pewnego środowiska, terenu, okresu itp.; obyczaj»
Dawny, odwieczny, staropolski zwyczaj.
Stary, dobry zwyczaj.
Cudzoziemski, lokalny, miejscowy, powszechny zwyczaj.
Barbarzyńskie, pogańskie zwyczaje.
Zwyczaje ludowe.
Ustalony zwyczaj językowy.
Zwyczaj witania kogoś chlebem i solą.
Poznać zwyczaje tubylców, Indian.
Przejąć czyjeś, jakieś zwyczaje.
Przywrócić, wskrzesić, zaprowadzić jakiś zwyczaj.
Stosować się do ogólnie przyjętych zwyczajów.
Postępować, robić coś zgodnie z panującym zwyczajem, według panującego zwyczaju, wbrew panującemu zwyczajowi.
Coś jest uświęcone zwyczajem, przez zwyczaj.
Coś odbiega od przyjętych zwyczajów.
Jakiś zwyczaj rozpowszechnił się, upowszechnił się, utrwalił się, zachował się, zakorzenił się, zapanował gdzieś.
◊ Jak zwyczaj każe «tak, jak jest przyjęte, jak wypada»◊ Coś jest w zwyczaju «coś jest gdzieś powszechnie przyjęte, tradycyjne»2. «właściwy komuś sposób postępowania, zachowanie charakterystyczne dla kogoś»Mieć coś w zwyczaju.
Postąpić wbrew swemu zwyczajowi.
Ma zwyczaj zdrzemnąć się po obiedzie.
◊ (do zn. 1 i 2) Czyimś zwyczajem, jakimś zwyczajem «w sposób właściwy komuś, według zwyczaju panującego w jakimś środowisku, w jakiejś epoce»◊ Coś weszło w zwyczaj «coś się stało zwyczajem, tradycją, nawykiem»◊ Coś wyszło ze zwyczaju «coś przestało być stosowane, przestało być tradycją»
Słownik języka polskiego . 2013.