zwyczajowo

zwyczajowo
«zgodnie z panującym zwyczajem»

Zwyczajowo przyjęta forma załatwiania czegoś.


Słownik języka polskiego . 2013.

Игры ⚽ Нужно сделать НИР?

Look at other dictionaries:

  • zwyczajowo — {{/stl 13}}{{stl 8}}przysł. {{/stl 8}}{{stl 7}} zgodnie z panującym zwyczajem : {{/stl 7}}{{stl 10}}Zwyczajowo przyjęta forma zwracania się do innych. {{/stl 10}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • profesor — m IV, DB. a, Ms. profesororze; lm M. owie (profesororzy), DB. ów 1. «samodzielny pracownik naukowy prowadzący zajęcia dydaktyczne i badania naukowe w szkole wyższej lub nieakademickim instytucie naukowym; tytuł naukowy przyznawany takiemu… …   Słownik języka polskiego

  • kwadrans — akademicki «zwyczajowo dopuszczalne piętnastominutowe opóźnienie, z jakim mogą rozpocząć się zajęcia na wyższych uczelniach»: Spóźnił się piętnaście minut, za co przeprosił żartem: „Jestem profesorem i obowiązuje mnie kwadrans akademicki.” GW… …   Słownik frazeologiczny

  • pora — 1. Nie w porę «w niewłaściwej chwili, w nieodpowiednim momencie»: Ja wiem, że przyszłam nie w porę, ale wybaczcie mi. S. I. Witkiewicz, Dramaty. (...) mówiła powstrzymując się od śmiechu i udając, że się oburza na taką zalotność nie w porę. M.… …   Słownik frazeologiczny

  • grozić — ndk VIa, grożę, grozićzisz, groź (gróź), grozićził 1. «straszyć zapowiedzią czegoś, zwłaszcza czegoś złego, zapowiadać coś, zwłaszcza coś złego» Grozić komuś karą, więzieniem, śmiercią. Groził, że powie rodzicom. ◊ Grozić palcem «wykonywać… …   Słownik języka polskiego

  • napiwek — m III, D. napiwekwku, N. napiwekwkiem; lm M. napiwekwki «datek pieniężny wręczany zwyczajowo za usługę kelnerom, portierom, szatniarzom, tragarzom, posłańcom itp., będący dodatkiem do ustalonej opłaty» Otrzymać suty napiwek. Dać, wręczyć komuś… …   Słownik języka polskiego

  • palacz — m II, DB. a; lm M. e, DB. y ( ów) 1. «pracownik obsługujący palenisko, np. piec hutniczy, kocioł parowy itp.» 2. «osoba paląca (zwyczajowo, nałogowo) tytoń, opium itp.» Namiętny, nałogowy palacz …   Słownik języka polskiego

  • przysięga — ż III, CMs. przysięgaędze; lm D. przysięgasiąg «uroczyste zapewnienie o prawdziwości tego, co się mówi, wypowiadane zwykle w słowach ustalonych zwyczajowo» Przysięga małżeńska. Przysięga na wierność ojczyźnie. Zobowiązać się do czegoś, stwierdzić …   Słownik języka polskiego

  • rutynowy — środ. «przyjęty zwyczajowo, stosowany według zwyczaju; ustalony, zatwierdzony» Terapia rutynowa. Leki rutynowe …   Słownik języka polskiego

  • współżycie — n I rzecz. od współżyć ∆ Zasady współżycia społecznego «przyjęte zwyczajowo normy życia społecznego» …   Słownik języka polskiego

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”