- żarcik
- m III, D. -u, N. \żarcikkiem; lm M. -izdr. od żart
Dowcipny, niewinny, dwuznaczny żarcik.
Zabawiać kogoś żarcikami.
Opowiadać płaskie żarciki.
Słownik języka polskiego . 2013.
żarcik
Look at other dictionaries:
żarcik — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż IIa, D. u, {{/stl 8}}{{stl 7}}zdr. od rz. żart: Niewinny żarcik. Opowiadać żarciki. Zrobić komuś żarcik. {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
dowcipasek — m III, N. dowcipasekskiem; lm M. dowcipasekski 1. D. dowcipaseksku, B.=M. iron. «niewyszukany, niezbyt udany, głupi żarcik» 2. D. dowcipasekska, B.=D.; lm DB. dowcipaseksków iron. «człowiek opowiadający albo robiący takie żarciki» … Słownik języka polskiego
ukuć — dk Xa, ukuję, ukujesz, ukuj, ukuł, ukuty rzad. ukuwać ndk I, ukućam, ukućasz, ukućają, ukućaj, ukućał, ukućany 1. «wykonać coś, nadać czemuś kształt przez kucie» Ukuć pancerz. Zbroja ukuta ze stali. ◊ Ukuty wiersz, ukute wypracowanie itp. «wiersz … Słownik języka polskiego
