Tępa, ostra żyletka.
Ostrze żyletki.
Golić się żyletką.
Słownik języka polskiego . 2013.
żyletka — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż Ib, CMc. żyletkatce; lm D. żyletkatek {{/stl 8}}{{stl 7}} naostrzona z dwu stron, cienka, metalowa płytka, wkładana do przyrządu do golenia lub temperówki : {{/stl 7}}{{stl 10}}Golić się żyletką. Ciąć żyletkę. Ostra… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
List of non-English generic and genericized trademarks — This list is about generic and genericized trademarks in languages other than English . For English, see List of generic and genericized trademarks. : Cite references by quoting mainline publications using the trademark generically The following… … Wikipedia
golić — ndk VIa, golićlę, golićlisz, gol a. gól, golićlił, golićlony golnąć dk Va, golićnę, golićniesz, golićnij, golićnął, golićnęła, golićnęli, golićnąwszy 1. tylko ndk «usuwać włosy, zarost twarzy brzytwą, żyletką lub golarką elektryczną» Golić brodę … Słownik języka polskiego
nożyk — m III, D. a, N. nożykkiem; lm M. i 1. «mały nóż» Nożyk do owoców, do obierania kartofli. Nożyk do obcinania cygar. 2. «ostrze zakładane do maszynki do golenia; żyletka» … Słownik języka polskiego
ogolić — dk VIa, ogolićlę, ogolićlisz, ogol a. ogól, ogolićlił, ogolićlony «goląc usunąć zarost, włosy» Ogolić brodę, wąsy. Ogolić twarz brzytwą, żyletką. Nie ogolony mężczyzna. ogolić się strona zwrotna czas. ogolić Ogolić się starannie … Słownik języka polskiego
pochlastać — dk I, pochlastaćam, pochlastaćasz, pochlastaćają, pochlastaćaj, pochlastaćał, pochlastaćany a. IX, pochlaszczę, pochlaszczesz, pochlaszcz 1. posp. «uderzyć czymś ostrym wiele razy na oślep, bez zastanowienia; pociąć, pokiereszować» Pochlastała… … Słownik języka polskiego
pokaleczyć — dk VIb, pokaleczyćczę, pokaleczyćczysz, pokaleczyćlecz, pokaleczyćczył, pokaleczyćczony «poranić, skaleczyć w wielu miejscach albo kilka osób, zwierząt» Szkło pokaleczyło mu całą twarz. Odłamki pokaleczyły pasażerów. pokaleczyć się «stać się… … Słownik języka polskiego
pokroić — dk VIa, pokroićkroję, pokroićisz, pokroićkrój, pokroićił, pokroićkrojony 1. «pociąć coś na kawałki, na sztuki; krojąc podzielić coś na cząstki» Pokroić chleb na kromki. Pokroić jajko w plasterki. Pokroić mięso, cebulę, kiełbasę, ser. 2. «pociąć… … Słownik języka polskiego
stępić — dk VIa, stępićpię, stępićpisz, stęp, stępićpił, stępićpiony stępiać ndk I, stępićam, stępićasz, stępićają, stępićaj, stępićał, stępićany «pozbawić ostrości; sprawić, że coś stanie się tępe» Stępić nóż, siekierę. Stępione nożyczki. przen.… … Słownik języka polskiego
temperować — I ndk IV, temperowaćruję, temperowaćrujesz, temperowaćruj, temperowaćował, temperowaćowany «ostrzyć koniec ołówka, kredki» Temperować ołówki, kredki żyletką, temperówką. ‹wł.› II ndk IV, temperowaćruję, temperowaćrujesz, temperowaćruj,… … Słownik języka polskiego
