ciągnięcie
Look at other dictionaries:
hol — I m I, D. u; lm M. e, D. ów a. i «duży przedpokój, poczekalnia, reprezentacyjna sień w budynkach użyteczności publicznej, pałacach, apartamentach» Hol hotelowy. Hol teatru, muzeum, ratusza. Kasy w holu kina. Czekać na kogoś w holu. W mieszkaniu… … Słownik języka polskiego
ciąg — m III, D. u, N. ciąggiem; lm M. i 1. «nieprzerwana ciągłość, tok czegoś» a) «w przestrzeni: droga, ulica, szlak, trasa; pasmo, pas» Ciąg pieszy, komunikacyjny, uliczny, spacerowy, przewozowy, handlowy, wystawowy, usługowy, widokowy. Ciąg zieleni … Słownik języka polskiego
eksploatacja — ż I, DCMs. eksploatacjacji, blm 1. «wykorzystywanie czegoś w sposób racjonalny; wydobywanie bogactw naturalnych» Górnicza eksploatacja. Eksploatacja lasu. Eksploatacja kopalń olkuskich. ∆ Eksploatacja odkrywkowa, naziemna «wykorzystywanie złóż… … Słownik języka polskiego
porozciągać — dk I, porozciągaćam, porozciągaćasz, porozciągaćają, porozciągaćaj, porozciągaćał, porozciągaćany 1. «rozpostrzeć, rozłożyć większą liczbę czegoś; ciągnąc porozkładać» Porozciągać chodniki na podłodze. 2. «rozszerzyć lub wydłużyć wiele czegoś… … Słownik języka polskiego
rozciągnąć — dk Va, rozciągnąćnę, rozciągnąćniesz, rozciągnąćnij, rozciągnąćnął, rozciągnąćnęła, rozciągnąćnęli, rozciągnąćnięty, rozciągnąćnąwszy rozciągać ndk I, rozciągnąćam, rozciągnąćasz, rozciągnąćają, rozciągnąćaj, rozciągnąćał, rozciągnąćany 1.… … Słownik języka polskiego
szarpanina — ż IV, CMs. szarpaninanie zwykle blm 1. «gwałtowne szarpanie się, szamotanie się z kimś, wyrywanie się komuś» Szarpanina przeszła w bójkę. przen. a) «martwienie się czymś, rozterka, walka z samym sobą» Szarpanina wewnętrzna, duchowa. b) «zmaganie… … Słownik języka polskiego
szelka — ż III, CMs. szelkalce; lm D. szelkalek 1. zwykle w lm «część garderoby męskiej składająca się z dwu elastycznych taśm, przekładanych przez barki i przypinanych (z przodu i z tyłu) do spodni dla ich podtrzymania; także: integralna część spódnicy,… … Słownik języka polskiego
uciągnąć — dk Va, uciągnąćnę, uciągnąćniesz, uciągnąćnij, uciągnąćnął, uciągnąćnęła, uciągnąćnęli, uciągnąćnięty, uciągnąćnąwszy «ruszyć coś z miejsca przez ciągnięcie, wleczenie; potrafić coś pociągnąć, poruszyć, przesunąć» Koń tego nie mógł uciągnąć … Słownik języka polskiego
ulżyć — dk VIb, ulżę, ulżysz, ulżyj, ulżył 1. «uczynić łatwiejszym niesienie, ciągnięcie czegoś przez zmniejszenie ciężaru» Chcąc ulżyć koniom zszedł z wozu. Ulżył jej odbierając od niej walizkę. 2. «sprawić ulgę komuś lub czemuś; uczynić coś… … Słownik języka polskiego
hol — I {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż III, D. u; lm D. i || ów {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} duże pomieszczenie prowadzące do innych wnętrz, będące często rodzajem obszernego korytarza : {{/stl 7}}{{stl 10}}Duży hol… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
