czerwienić — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIb, czerwienićnię, czerwienićni, czerwienićeń, czerwienićniony {{/stl 8}}{{stl 7}} barwić, malować coś na czerwono, czynić coś czerwonym; rumienić : {{/stl 7}}{{stl 10}}Zachodzące słońce czerwieniło taflę jeziora.… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
czerwienić się — jak burak, rak, piwonia, indyk itp. zob. burak. Czerwienić się po uszy zob. ucho 8 … Słownik frazeologiczny
czerwienić się — I {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIb {{/stl 8}}– zaczerwienić się {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIb {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} stawać się czerwonym, przybierać czerwony kolor; czerwienieć : {{/stl 7}}{{stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
czerwienić się [i syn.] po uszy — {{/stl 13}}{{stl 7}} nabrać rumieńców, zarumienić się ze wstydu, itp. : {{/stl 7}}{{stl 10}}Zaczerwienił się ze wstydu po uszy. Zarumieniła się po uszy po usłyszeniu pochwały. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
ucho — n II; lm MB. uszy, D. uszu (uszów), C. uszom, N. uszami (uszyma), Ms. uszach 1. «parzysty narząd słuchu i równowagi u kręgowców (u człowieka i ssaków składający się z ucha zewnętrznego, środkowego i wewnętrznego) znajdujący się po obu stronach… … Słownik języka polskiego
burak — Być czerwonym jak burak, rak, piwonia, indyk, upiór itp.; poczerwienieć, zaczerwienić się, czerwienić się jak burak, rak, piwonia, indyk itp. «mieć silne rumieńce, poczerwienieć, zaczerwienić się, czerwienić się bardzo mocno»: Iśce zrobiło się… … Słownik frazeologiczny
ucho — 1. Ciągnąć, wyciągnąć kogoś za uszy «pomagać, pomóc komuś w osiągnięciu czegoś, co jest, było dla niego bardzo trudne, przekracza, przekraczało jego możliwości»: Okazało się prędko, że i Zbyszek jest bystry, zdolny, a w zamian za lekcje… … Słownik frazeologiczny
czerwienieć — ndk III, czerwieniećeję, czerwieniećejesz, czerwieniećej, czerwieniećniał, czerwieniećnieli 1. «stawać się czerwonym, nabierać czerwonego koloru; czerwienić się» Liście czerwienieją jesienią. 2. «stawać się czerwonym z powodu napływu krwi do… … Słownik języka polskiego
czerwienienie — n I rzecz. od czerwienić a. czerwienieć. czerwienienie się rzecz. od czerwienić się … Słownik języka polskiego
krwawić — ndk VIa, krwawićwię, krwawićwisz, krwaw, krwawićwił 1. «o ciele człowieka lub zwierzęcia, o ranach na ciele wydzielać krew; broczyć» Rana krwawiła już słabo. Krwawił i wił się z bólu. 2. «ranić do krwi» Skały krwawiły mu palce. ◊ Krwawić komuś… … Słownik języka polskiego
