- ćwiartować
- ndk IV, \ćwiartowaćtuję, \ćwiartowaćtujesz, \ćwiartowaćtuj, \ćwiartowaćował, \ćwiartowaćowany«rąbać, rozcinać na ćwierci; krajać, szarpać na kawały»
Ćwiartować mięso.
Słownik języka polskiego . 2013.
ćwiartować
Look at other dictionaries:
ćwiartować — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk Ia, ćwiartowaćtuję, ćwiartowaćtuje, ćwiartowaćany {{/stl 8}}– poćwiartować {{/stl 13}}{{stl 8}}dk Ia {{/stl 8}}{{stl 7}} dzielić, rozcinać na ćwierci; rąbać, krajać na kawałki (o ciele, mięsie zwierzęcia lub człowieka) … Langenscheidt Polski wyjaśnień
ćwiartowanie — n I rzecz. od ćwiartować … Słownik języka polskiego
kawałkować — ndk IV, kawałkowaćkuję, kawałkowaćkujesz, kawałkowaćkuj, kawałkowaćował, kawałkowaćowany «dzielić coś na kawałki; rozdrabniać, ćwiartować» Kawałkować ziemię, pola … Słownik języka polskiego
rąbać — ndk IX, rąbaćbię, rąbaćbiesz, rąb, rąbaćał, rąbaćany rąbnąć dk Va, rąbaćnę, rąbaćniesz, rąbaćnij, rąbaćnął, rąbaćnęła, rąbaćnęli, rąbaćnięty, rąbaćnąwszy 1. tylko ndk «rozdrabniać, rozłupywać coś na kawałki (np. drzewo, lód itp.) czymś ostrym;… … Słownik języka polskiego
poćwiartować — {{/stl 13}}{{stl 17}}ZOB. {{/stl 17}}{{stl 7}}ćwiartować {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
