- daremny
- 1. «nie dający żadnych wyników; próżny, bezskuteczny»
Daremny trud, wysiłek.
Daremna ucieczka.
Daremna strata czasu.
Daremne żale, próżny trud. (Asnyk)
2. daw. «bezpłatny»Daremna robocizna.
Słownik języka polskiego . 2013.
daremny
Look at other dictionaries:
daremny — {{/stl 13}}{{stl 8}}przym. Ia {{/stl 8}}{{stl 7}} nieprzynoszący oczekiwanych, zakładanych rezultatów, mimo starań i włożonego wysiłku : {{/stl 7}}{{stl 10}}Jej trud okazał się daremny. Daremne przygotowania. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
daremnyčia — ×daremnyčia (plg. l. daremny) sf. (1) lažybos: Nuderėsi daremnyčią, jei už durų stovėdamas išgersi stiklinę alaus J … Dictionary of the Lithuanian Language
danaidowy — «daremny, bezskuteczny, bezowocny» Danaidowy trud. ‹Danaidy, córki mitycznego króla gr. Danaosa› … Słownik języka polskiego
danaidowy — książk. Danaidowy trud, wysiłek «trud, wysiłek daremny, bezskuteczny» … Słownik frazeologiczny
duch — 1. Człowiek małego ducha «człowiek tchórzliwy, przesadnie ostrożny»: Przyznaję się – człowiek małego ducha – iż dałem się sprowokować do dyskusji (...) B. Maj, Kronika. 2. Człowiek wielkiego ducha «człowiek odważny, szlachetny»: Stańczyk to… … Słownik frazeologiczny
bezcelowy — «nie mający określonego celu; nie dający pożądanych wyników; bezskuteczny, bezowocny, daremny, niepotrzebny» Bezcelowy spacer. Bezcelowe starania, wysiłki. Bezcelowa dyskusja z kimś … Słownik języka polskiego
bezowocny — «nie przynoszący pomyślnych rezultatów; bezskuteczny, daremny» Bezowocne poszukiwania. Bezowocne prośby, wysiłki. Bezowocna praca … Słownik języka polskiego
bezskuteczny — «nie przynoszący pożądanych rezultatów; daremny, bezowocny» Bezskuteczne poszukiwania, usiłowania, próby, prośby … Słownik języka polskiego
marzyć — ndk VIb, marzyćrzę, marzyćrzysz, marz, marzyćrzył 1. «rozmyślać o rzeczach przyjemnych, najczęściej nierealnych, fantazjować; stwarzać w wyobraźni obraz czegoś; myśleć o urzeczywistnieniu czegoś upragnionego, snuć plany na przyszłość, bardzo… … Słownik języka polskiego
mówić — ndk VIa, mówićwię, mówićwisz, mów, mówićwił, mówićwiony 1. «posługiwać się słowami dla komunikowania myśli i przeżyć; mieć zdolność mowy» Dziecko zaczyna mówić. Mówić komuś prawdę, brednie, bajki. Mówić wiersz. Mówić z kimś, komuś o ostatnich… … Słownik języka polskiego
