Dąsać się jak dziecko.
Dąsać się na kogoś o błahostkę, z lada powodu, za niedotrzymanie obietnicy.
Słownik języka polskiego . 2013.
dąsać się — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, dąsać sięam się, dąsać sięa się, dąsać sięają się {{/stl 8}}{{stl 7}} pokazywać swe niezadowolenie przez mimikę i zachowanie; kaprysić, boczyć się : {{/stl 7}}{{stl 10}}Dąsała się już od kilku dni. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
chmurzyć się II – nachmurzyć się — {{/stl 13}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} okazywać wyrazem twarzy (np. marszcząc brwi, ściągając usta, zaciskając zęby) swoje niezadowolenie, zagniewanie, smutek, ponury nastrój; zasępiać się, gniewać się, dąsać się,… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
najeżać się – najeżyć się — {{/stl 13}}{{stl 7}}1. czynić sterczącym, stojącym swoje włosy, pióra, sierść itp; stroszyć się : {{/stl 7}}{{stl 10}}Pies się najeżył na widok obcego. {{/stl 10}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}2. {{/stl 12}}{{stl 7}} nabierać groźnego wyglądu,… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
boczyć się — ndk VIb, boczyć sięczę się, boczyć sięczysz się, bocz się, boczyć sięczył się «okazywać komuś niechęć, mieć pretensję, stronić od kogoś; dąsać się» Boczyć się na przyjaciela. Boczyć się na cały świat. Boczyć się na siebie wzajemnie … Słownik języka polskiego
boczyć się — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIa, boczyć sięczę się, boczyć sięczy się {{/stl 8}}{{stl 7}} mieć do kogoś pretensje, żal i okazywać to niezadowoloną miną, długim milczeniem, unikaniem kogoś; dąsać się : {{/stl 7}}{{stl 10}}Boczyć się na kogoś.… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
dąsanie się — n I rzecz. od dąsać się … Słownik języka polskiego
nos — m IV, D. a, Ms. nossie; lm M. y 1. «narząd powonienia, u kręgowców wyższych także początek dróg oddechowych; u ludzi najbardziej wystająca część twarzy znajdująca się między oczami i czołem a ustami» Cienki, długi, duży, krzywy, mały, mięsisty,… … Słownik języka polskiego
stroić — ndk VIa, stroję, stroisz, strój, stroił, strojony 1. «ubierać (kogoś) elegancko, starannie, wytwornie; ozdabiać, przystrajać coś» Stroić kogoś w futra i biżuterię. Stroić pannę młodą do ślubu. Stroić choinkę. 2. «stanowić ozdobę, przybranie;… … Słownik języka polskiego
chmurzyć — ndk VIb, chmurzyćrzę, chmurzyćrzysz, chmurz, chmurzyćrzył 1. rzad. «pokrywać chmurami; zachmurzać» Nadciągająca burza chmurzyła niebo. 2. «czynić posępnym, chmurnym; zasępiać» Troski chmurzyły jej twarz. ◊ Chmurzyć czoło «marszczyć czoło na znak… … Słownik języka polskiego
stroić — 1. Stroić fanaberie, fochy, fumy; robić fochy «grymasić, dąsać się, droczyć się, zachowywać się kapryśnie»: Kaśka zaczęła stroić fochy, jakieś obrazy, zazdrości (...). Z. Chądzyńska, Drab. 2. Stroić (sobie) kpiny, drwiny; stroić, robić (sobie)… … Słownik frazeologiczny
