- dobitnie
- \dobitnieejprzysłów. od dobitny
Mówić dobitnie.
Coś dobitnie o czymś świadczy.
Słownik języka polskiego . 2013.
dobitnie
Look at other dictionaries:
dobitnie — {{/stl 13}}{{stl 8}}przysł., dobitnieej {{/stl 8}}{{stl 7}} mocno, wyraziście, dosadnie : {{/stl 7}}{{stl 10}}Zaakcentować, podkreślić coś dobitnie. Coś za czymś dobitnie przemawia. Coś dobitnie o czymś świadczy. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
czarno — 1. Czarno na białym «na piśmie, w druku, także: niezbicie, niewątpliwie, oczywiście, dobitnie»: Przypomniał mi to, co i pan, że podpisałem zeznanie, że nie powinienem już zmieniać, bo tam stoi czarno na białym, że to ja prowadziłem wóz. W.… … Słownik frazeologiczny
powiedzieć — 1. Jeśli (jak) się powiedziało a, (to) trzeba powiedzieć b «jeśli się coś rozpoczęło, to trzeba to doprowadzić do końca»: Musisz jej pomóc przy załatwianiu tych formalności, sam ją namawiałeś do wyjazdu, a jak się powiedziało a, to trzeba… … Słownik frazeologiczny
głos — m IV, D. u, Ms. głossie; lm M. y 1. «dźwięk (artykułowany) wydawany przez istoty żyjące, mowa, śpiew; także wszelkie bodźce zewnętrzne oddziałujące na zmysł słuchu, brzmienie czegokolwiek» Donośny, mocny, słaby głos. Cienki, gruby głos. Dźwięczny … Słownik języka polskiego
grzmieć — ndk VIIa, grzmię, grzmisz, grzmij, grzmiał, grzmieli 1. «głośno, hucznie rozbrzmiewać, rozlegać się» Grzmią armaty, oklaski. Grzmi bitwa. 2. «mówić głośno, dobitnie, z groźbą lub z naganą» Grzmieć tubalnym głosem. grzmi nieos. «rozlega się grzmot … Słownik języka polskiego
mocno — mocnoniej 1. «z siłą, w sposób znamionujący siłę; silnie, energicznie, krzepko» Szarpnąć coś mocno. Ucałować, uścisnąć, uderzyć kogoś mocno. Ująć coś mocno w dłonie. ◊ Stanąć mocno (na nogach) «poczuć się pewnie w danej sytuacji życiowej, zdobyć… … Słownik języka polskiego
mocny — mocnyni, mocnyniejszy 1. «odznaczający się (dużą) siłą, mocą; znamionujący siłę, moc; silny, potężny, krzepki, energiczny» Mocny mężczyzna. Mocna kobieta. Mocne zwierzę. Mocna budowa ciała. Mocny uścisk dłoni. Wołać mocnym głosem. ∆ jęz. Syla … Słownik języka polskiego
mówić — ndk VIa, mówićwię, mówićwisz, mów, mówićwił, mówićwiony 1. «posługiwać się słowami dla komunikowania myśli i przeżyć; mieć zdolność mowy» Dziecko zaczyna mówić. Mówić komuś prawdę, brednie, bajki. Mówić wiersz. Mówić z kimś, komuś o ostatnich… … Słownik języka polskiego
namacalnie — «w sposób namacalny, za pomocą dotyku (często w znaczeniu przenośnym: wyraziście, dobitnie, żywo)» Guz stwierdzony namacalnie. Przekonać się o czymś namacalnie … Słownik języka polskiego
naocznie — 1. «na własne oczy; osobiście» Przekonać się naocznie o czymś. Stwierdzić coś naocznie. 2. «w sposób widzialny, dostępny dla wzroku, przekonujący; jasno, dobitnie» Wykazać coś naocznie. Coś naocznie dowodzi czegoś … Słownik języka polskiego
