- donośny
- \donośnyniejszy«rozlegający się daleko, dający się dobrze słyszeć; głośny, dźwięczny, gromki»
Donośny głos.
Donośna rozmowa.
Donośny szum morza.
Słownik języka polskiego . 2013.
donośny
Look at other dictionaries:
donośny — {{/stl 13}}{{stl 8}}przym. Ia, donośnyniejszy {{/stl 8}}{{stl 7}} taki, że słychać go daleko; mający dużą moc głosu; głośny, gromki : {{/stl 7}}{{stl 10}}Do uszu dobiegł donośny dźwięk dzwonu. Z sąsiedniego domu dolatywała donośna muzyka. {{/stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
ryk — m III, D. u, N. rykkiem; lm M. i 1. «donośny, przeciągły głos wydawany przez niektóre zwierzęta dzikie, np. jelenia, lwa, niedźwiedzia i przez bydło domowe» W puszczy rozległ się ryk jelenia. 2. «ostry, donośny, przeciągły głos, dźwięk, odgłos… … Słownik języka polskiego
włosy — 1. Rwać, wyrywać, drzeć (sobie) włosy z głowy «bardzo rozpaczać, czasem czyniąc przy tym gest sugerujący wyrywanie sobie włosów»: Rwał włosy z głowy, że taki wstyd, bo jeszcze w rodzie Sibersteinów złodzieja nie było. W. Żukrowski, Za kurtyną.… … Słownik frazeologiczny
bynajmniej — «wcale, zupełnie, ani trochę, zgoła (zwykle w połączeniu z następującą partykułą nie)» Głos miał donośny, ale bynajmniej nie przykry. Z miłością bynajmniej się nie taił … Słownik języka polskiego
głos — m IV, D. u, Ms. głossie; lm M. y 1. «dźwięk (artykułowany) wydawany przez istoty żyjące, mowa, śpiew; także wszelkie bodźce zewnętrzne oddziałujące na zmysł słuchu, brzmienie czegokolwiek» Donośny, mocny, słaby głos. Cienki, gruby głos. Dźwięczny … Słownik języka polskiego
głośny — głośnyni, głośnyniejszy 1. «wypowiadany w sposób słyszalny, na głos, nie szeptem; mający dość duże natężenie, odczuwany jako donośny» Głośne artykulacje. Głośne czytanie. Głośna rozmowa, muzyka. Zbyt głośny śmiech. Coraz głośniejsze szczekanie… … Słownik języka polskiego
gromki — «głośny, donośny, hałaśliwy, huczny» Gromki głos. Gromkie krzyki, oklaski, śmiechy … Słownik języka polskiego
gwizd — m IV, D. u, Ms. gwiździe; lm M. y 1. «ostry, wysoki dźwięk powstający przy szybkim ruchu powietrza przepuszczanego przez wąski otwór lub przecinanego czymś, wytwarzany za pomocą rurkowato złożonych warg lub specjalnego przyrządu; świst» Donośny,… … Słownik języka polskiego
krzyczeć — ndk VIIb, krzyczećczę, krzyczećczysz, krzycz, krzyczećczał, krzyczećeli krzyknąć dk Va, krzyczećnę, krzyczećniesz, krzyczećnij, krzyczećnął, krzyczećnęła, krzyczećnęli, krzyczećnięty 1. «mówić, wołać głosem podniesionym, bardzo głośno» Krzyczeć… … Słownik języka polskiego
krzyk — m III, D. u, N. krzykkiem; lm M. i 1. «bardzo donośne mówienie, głośne wołanie (zwykle pod wpływem silnego wzruszenia, bólu itp.); wrzask» Krzyk chrapliwy, donośny, histeryczny, nieludzki, przejmujący, rozpaczliwy, straszliwy, wstrząsający. Krzyk … Słownik języka polskiego
