dusiciel

dusiciel
m I, DB. -a; lm M. -e, D. -i
1. lm B.=D.
rzad. «ten, kto dusi, dławi kogo, co»
2. lm B.=M.
zool. dusiciele «Boidae, rodzina węży niejadowitych, zabijających zdobycz przez duszenie jej splotami swego ciała, żyjących głównie w wilgotnych lasach tropikalnych i subtropikalnych; do rodziny tej należą m.in. boa, pyton i anakonda»

Słownik języka polskiego . 2013.

Игры ⚽ Нужно решить контрольную?

Look at other dictionaries:

  • dusiciel — I {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mos V, lm M. e, D. i {{/stl 8}}{{stl 7}} ten, kto morduje swoje ofiary, dusząc je {{/stl 7}}{{stl 20}} {{/stl 20}} {{stl 20}} {{/stl 20}}dusiciel II {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mż III, lm D. i, zwykle w lm {{/stl 8}}{{stl… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • wąż — m II, DB. węża; lm M. węże, D. węży a. wężów 1. «gad lądowy z podrzędu o tej samej nazwie, drapieżny, jajorodny lub żyworodny, o silnie wydłużonym, beznogim ciele pokrytym łuskami; porusza się pełzając» Jadowity wąż. Wąż grzechotnik. Wąż dusiciel …   Słownik języka polskiego

Share the article and excerpts

Direct link
… Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”