- dziczyzna
- ż IV, CMs. \dziczyznayźnie, blm«mięso ubitej zwierzyny łownej mające dużą wartość dietetyczną i smakową»
Słownik języka polskiego . 2013.
dziczyzna
Look at other dictionaries:
dziczyzna — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż Ia, CMc. dziczyznayźnie, blm {{/stl 8}}{{stl 7}} jadalne mięso ubitych dzikich zwierząt {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
kruszeć — ndk III, kruszećeje, kruszećszał «stawać się kruchym» Mur kruszał na deszczu. Dziczyzna kruszeje na mrozie … Słownik języka polskiego
odleżeć — dk VIIb, odleżećżę, odleżećżysz, odleżećleż, odleżećżał, odleżećżeli, odleżećżany rzad. odlegiwać ndk VIIIb, odleżećguję, odleżećgujesz, odleżećguj, odleżećiwał, odleżećiwany 1. «poleżeć odpowiednio długo w celu pozbycia się jakiejś dolegliwości … Słownik języka polskiego
uraczyć — dk VIb, uraczyćczę, uraczyćczysz, uracz, uraczyćczył, uraczyćczony «poczęstować kogoś czymś ulubionym przez niego; przyjąć kogoś obfitym, smacznym jedzeniem; ufetować» Uraczyć kogoś dziczyzną, dobrym winem, wyborną kolacją. uraczyć się «zjeść coś … Słownik języka polskiego
kruszeć — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk IIIa, kruszećeję, kruszećeje, kruszećszał, kruszećszeli {{/stl 8}}– skruszeć {{/stl 13}}{{stl 8}}dk IIIa {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} stawać się kruchym, tracić spoistość : {{/stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
