frontowy — {{/stl 13}}{{stl 8}}przym. Ia, frontowywi {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} znajdujący się w przedniej części budynku : {{/stl 7}}{{stl 10}}Drzwi, okna frontowe. Ściana frontowa. {{/stl 10}}{{stl 20}} {{/stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
dokładka — pot. Na dokładkę a) «dodatkowo, jako dodatek»: Głośny już ze swych pomysłów reżyser, zgromadził tu całą plejadę gwiazd: Meryl Streep, Goldie Hawn, Isabella Rossellini i Bruce Willis na dokładkę. Pani 5/1993. b) «w dodatku, na domiar złego, do… … Słownik frazeologiczny
czołowy — czołowywi 1. «odnoszący się do czoła części głowy» ∆ Kości czołowe «kości tworzące przednie sklepienie czaszki» ∆ Zatoki czołowe «zatoki wewnątrz kości czołowych należące do zespołu zatok przynosowych» 2. «znajdujący się na przedzie, nadchodzący … Słownik języka polskiego
frontowiec — m II, DB. frontowiecwca; lm M. frontowiecwcy, DB. frontowiecwców «żołnierz frontowy» … Słownik języka polskiego
licowy — 1. «stanowiący zewnętrzną lub prawą (właściwą) stronę czegoś» Licowa powierzchnia papieru, skóry, tkaniny. 2. bud. «używany do licowania zewnętrznych powierzchni budowli» Cegła licowa. Kamień licowy. Płyty licowe. 3. bud. «frontowy» Ściana licowa … Słownik języka polskiego
pokój — m I, D. pokójkoju 1. blm «stosunek między państwami, które nie prowadzą ze sobą wojny; sytuacja, w której państwo, naród itp. nie jest w stanie wojny» Powszechny i trwały pokój. Pokój między narodami. Bojownik, obrońca pokoju. Naruszyć, zakłócić … Słownik języka polskiego
polowy — polowywi 1. «dotyczący uprawy rolnej w polu; znajdujący się na polu; polny» Prace polowe. 2. «dotyczący pola walki; bojowy, wojenny, frontowy» Ćwiczenia polowe. Działo polowe. ∆ Czapka polowa «nie usztywniona czapka wojskowa; polówka» ∆ Kuchnia… … Słownik języka polskiego
przodowy — przodowywi przestarz. «przedni, frontowy; znajdujący się na przedzie» przodowy w użyciu rzecz. (dziś żywe) «górnik odpowiedzialny za pracę i bezpieczeństwo zespołu robotników pracujących w przodku» Przodowy brygad … Słownik języka polskiego
żołnierz — m II, DB. a; lm M. e, DB. y 1. «osoba odbywająca służbę wojskową, członek sił zbrojnych danego państwa (zawodowy lub pełniący służbę z tytułu powszechnego obowiązku wojskowego)» Dzielny, waleczny żołnierz. Żołnierz frontowy. Oddział, pluton… … Słownik języka polskiego
czołowy — {{/stl 13}}{{stl 8}}przym. Ia, czołowywi {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} związany z czołem – częścią twarzy; odnoszący się do czoła : {{/stl 7}}{{stl 10}}Wypukłe, wyraźnie rysujące się kości czołowe. {{/stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
