- irytacja
- ż I, DCMs. \irytacjacji, blm«gniewne podniecenie; rozdrażnienie, denerwowanie się»
Wpadać w irytację.
Zagryzać wargi z irytacji.
Doprowadzić kogoś do irytacji.
Irytacja ogarnia kogoś.
‹łac.›
Słownik języka polskiego . 2013.
irytacja
Look at other dictionaries:
irytacja — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż IIa, blm {{/stl 8}}{{stl 7}} stan gniewnego rozdrażnienia, podekscytowania; zdenerwowanie : {{/stl 7}}{{stl 10}}Rosnąca, hamowana irytacja. Kogoś ogarnia irytacja. Mówić z irytacją w głosie. <łac.> {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
dudek — pot. Wystrychnąć kogoś na dudka «oszukać kogoś, zrobić z kogoś głupca, ośmieszyć kogoś»: (...) stara się wystrychnąć na dudka swoich antagonistów, dając mistrzowski pokaz hipokryzji (...) brawurowo grając nawróconego i potulnego, choć kipi w nim… … Słownik frazeologiczny
maska — z kogoś spadła «ujawniło się, jaki ktoś jest naprawdę»: To było zdumiewające, jak muzyka Pawła przemieniła matkę. Nagle spadła z niej maska paniusi z pretensjami, zniknęła podskórna irytacja, a na twarzy pojawił się wyraz uduchowienia. H.… … Słownik frazeologiczny
pióro — 1. Chwycić za pióro; jąć się pióra; sięgnąć po pióro «zacząć pisać, zostać pisarzem»: Po przeczytaniu felietonu Kingi Dunin „Dzieci nie trzeba kochać” (...) chwyciłam za pióro. WO 07/10/2000. (...) w połowie XIII w. (...) pewien mnich z klasztoru … Słownik frazeologiczny
gniew — m IV, D. u, Ms. gniewwie 1. blm «gwałtowna reakcja na jakiś przykry bodziec zewnętrzny wyrażająca się podnieceniem, niezadowoleniem, oburzeniem; złość, wzburzenie, wściekłość, irytacja» Gwałtowny, ślepy, tępy, irracjonalny gniew. Burza, chmura,… … Słownik języka polskiego
pióro — n III, Ms. piórze; lm D. piór 1. «wytwór naskórka ptaków składający się z części dolnej (dudki) i górnej (stosiny), z której wyrastają w dwie strony gęste promienie, tworzące tzw. chorągiewkę; w lm upierzenie» Pióra ptasie puchowe, pokrywowe.… … Słownik języka polskiego
sarkać — ndk I, sarkaćam, sarkaćasz, sarkaćają, sarkaćaj, sarkaćał sarknąć dk Va, sarkaćnę, sarkaćniesz, sarkaćnij, sarkaćnął, sarkaćnęła, sarkaćnęli, sarkaćnąwszy 1. «wyrażać głośno niezadowolenie z czegoś; narzekać, utyskiwać» Sarkać na ciężką pracę, na … Słownik języka polskiego
wyczuwalny — «dający się wyczuć, odczuć» Ledwo wyczuwalny puls. Słabo wyczuwalny wiatr. Coś jest wyczuwalne dotykiem. Wyczuwalna irytacja w czyimś głosie … Słownik języka polskiego
zdenerwowanie — n I 1. rzecz. od zdenerwować. 2. «stan rozdrażnienia nerwowego, irytacja» Odczuwać, okazywać zdenerwowanie. Opanować zdenerwowanie. Płakać ze zdenerwowania … Słownik języka polskiego
żółć — ż V, DCMs. żółci 1. blm «płynna, gorzka, żółtobrunatna wydzielina wątroby zwierząt kręgowych i człowieka, niezbędna w procesie trawienia i wchłaniania tłuszczów w jelicie» Wydzielanie żółci. ◊ Człowiek bez żółci «człowiek łagodny, nigdy nie… … Słownik języka polskiego
