irytacja

irytacja
ż I, DCMs. \irytacjacji, blm
«gniewne podniecenie; rozdrażnienie, denerwowanie się»

Wpadać w irytację.

Zagryzać wargi z irytacji.

Doprowadzić kogoś do irytacji.

Irytacja ogarnia kogoś.

łac.

Słownik języka polskiego . 2013.

Игры ⚽ Поможем написать реферат

Look at other dictionaries:

  • irytacja — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż IIa, blm {{/stl 8}}{{stl 7}} stan gniewnego rozdrażnienia, podekscytowania; zdenerwowanie : {{/stl 7}}{{stl 10}}Rosnąca, hamowana irytacja. Kogoś ogarnia irytacja. Mówić z irytacją w głosie. <łac.> {{/stl 10}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • dudek — pot. Wystrychnąć kogoś na dudka «oszukać kogoś, zrobić z kogoś głupca, ośmieszyć kogoś»: (...) stara się wystrychnąć na dudka swoich antagonistów, dając mistrzowski pokaz hipokryzji (...) brawurowo grając nawróconego i potulnego, choć kipi w nim… …   Słownik frazeologiczny

  • maska — z kogoś spadła «ujawniło się, jaki ktoś jest naprawdę»: To było zdumiewające, jak muzyka Pawła przemieniła matkę. Nagle spadła z niej maska paniusi z pretensjami, zniknęła podskórna irytacja, a na twarzy pojawił się wyraz uduchowienia. H.… …   Słownik frazeologiczny

  • pióro — 1. Chwycić za pióro; jąć się pióra; sięgnąć po pióro «zacząć pisać, zostać pisarzem»: Po przeczytaniu felietonu Kingi Dunin „Dzieci nie trzeba kochać” (...) chwyciłam za pióro. WO 07/10/2000. (...) w połowie XIII w. (...) pewien mnich z klasztoru …   Słownik frazeologiczny

  • gniew — m IV, D. u, Ms. gniewwie 1. blm «gwałtowna reakcja na jakiś przykry bodziec zewnętrzny wyrażająca się podnieceniem, niezadowoleniem, oburzeniem; złość, wzburzenie, wściekłość, irytacja» Gwałtowny, ślepy, tępy, irracjonalny gniew. Burza, chmura,… …   Słownik języka polskiego

  • pióro — n III, Ms. piórze; lm D. piór 1. «wytwór naskórka ptaków składający się z części dolnej (dudki) i górnej (stosiny), z której wyrastają w dwie strony gęste promienie, tworzące tzw. chorągiewkę; w lm upierzenie» Pióra ptasie puchowe, pokrywowe.… …   Słownik języka polskiego

  • sarkać — ndk I, sarkaćam, sarkaćasz, sarkaćają, sarkaćaj, sarkaćał sarknąć dk Va, sarkaćnę, sarkaćniesz, sarkaćnij, sarkaćnął, sarkaćnęła, sarkaćnęli, sarkaćnąwszy 1. «wyrażać głośno niezadowolenie z czegoś; narzekać, utyskiwać» Sarkać na ciężką pracę, na …   Słownik języka polskiego

  • wyczuwalny — «dający się wyczuć, odczuć» Ledwo wyczuwalny puls. Słabo wyczuwalny wiatr. Coś jest wyczuwalne dotykiem. Wyczuwalna irytacja w czyimś głosie …   Słownik języka polskiego

  • zdenerwowanie — n I 1. rzecz. od zdenerwować. 2. «stan rozdrażnienia nerwowego, irytacja» Odczuwać, okazywać zdenerwowanie. Opanować zdenerwowanie. Płakać ze zdenerwowania …   Słownik języka polskiego

  • żółć — ż V, DCMs. żółci 1. blm «płynna, gorzka, żółtobrunatna wydzielina wątroby zwierząt kręgowych i człowieka, niezbędna w procesie trawienia i wchłaniania tłuszczów w jelicie» Wydzielanie żółci. ◊ Człowiek bez żółci «człowiek łagodny, nigdy nie… …   Słownik języka polskiego

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”