- jednokierunkowy
- 1. «odbywający się, działający tylko w jednym kierunku»
Jednokierunkowy ruch.
2. «uwzględniający tylko jeden aspekt, jeden kierunek, jednostronny»Jednokierunkowe zainteresowania.
Słownik języka polskiego . 2013.
jednokierunkowy
Look at other dictionaries:
jednokierunkowy — {{/stl 13}}{{stl 8}}przym. Ia {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} mający jeden kierunek; prowadzący, odbywający się tylko w jednym kierunku : {{/stl 7}}{{stl 10}}Jezdnia, ulica jednokierunkowa. Jednokierunkowy ruch.… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
dioda — ż IV, CMs. diodzie; lm D. diod elektr. «przyrząd elektroniczny o dwóch elektrodach, działający jako zawór jednokierunkowy; łatwo przewodzi prąd elektryczny w jednym kierunku, nie przewodzi go (lub w niewielkim stopniu) w kierunku przeciwnym»… … Słownik języka polskiego
galwaniczny — 1. «dotyczący galwanizacji pokrywania metalem» ∆ techn. Powłoka galwaniczna «ochronna lub dekoracyjna powłoka metalowa, nakładana na dany przedmiot metodą elektrolityczną; powłoka elektrolityczna» ∆ fiz. Ogniwo galwaniczne «ogniwo elektrolityczne … Słownik języka polskiego
jedno- — «pierwszy człon wyrazów złożonych» a) «wskazujący na jednostkowość tego, co nazywa druga część złożenia, np. jednoaktówka, jednodniówka, jednokierunkowy, jednokonny» b) «podkreślający jednolity charakter lub tożsamość z czymś tego, co nazywa… … Słownik języka polskiego
jednokierunkowo — przysłów. od jednokierunkowy a) w zn. 1: Ruch odbywał się jednokierunkowo. b) w zn. 2: Wykształcony jednokierunkowo … Słownik języka polskiego
jednokierunkowość — ż V, DCMs. jednokierunkowośćści, blm rzecz. od jednokierunkowy a) w zn. 1: Zasada jednokierunkowości ruchu. b) w zn. 2: Jednokierunkowość zainteresowań … Słownik języka polskiego
jednostronny — jednostronnynni, jednostronnynniejszy 1. «znajdujący się, występujący po jednej stronie, poruszający się, odbywający się w jednym kierunku, pisany, drukowany, bity itp. po jednej stronie; mający jedną stronę» Jednostronny druk. Ruch jednostronny … Słownik języka polskiego
kanał — m IV, D. u, Ms. kanałale; lm M. y 1. «rów osuszający lub nawadniający, przekop doprowadzający albo odprowadzający wodę» Kanał melioracyjny, rozprowadzający. Sieć kanałów irygacyjnych. ∆ Kanał energetyczny «kanał doprowadzający lub odprowadzający… … Słownik języka polskiego
prąd — m IV, Ms. prądzie; lm M. y 1. «bieg, tok wody; nurt» Wartki, bystry, silny, rwący prąd. Prąd rzeki, potoku, strumienia. Płynąć pod prąd, przeciw prądowi. Spływać z prądem. Prąd porywa, znosi łódź. ∆ Prądy morskie «ruchy poziome znacznych mas… … Słownik języka polskiego
ruch — m III, D. u; lm M. y 1. «zmiana położenia punktu materialnego (ciała) w stosunku do innych punktów dokonująca się w czasie; posuwanie się, przesuwanie się w pewnym kierunku» Ruch ciał w przestrzeni. Obserwować ruch spadającego przedmiotu. ∆ anat … Słownik języka polskiego
