- armatni
- przym. od armata
Lufa armatnia.
Pocisk, wystrzał armatni.
Salwy armatnie.
◊ Mięso armatnie «masy żołnierskie mające paść ofiarą działań wojennych»
Słownik języka polskiego . 2013.
armatni
Look at other dictionaries:
armatni — {{/stl 13}}{{stl 8}}przym. IIa, {{/stl 8}}{{stl 7}}od rz. armata: Ogień, pocisk, wystrzał armatni. Kula armatnia.{{/stl 7}}{{stl 17}}ZOB. {{/stl 17}}{{stl 7}}mięso armatnie {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
armatni — Mięso armatnie «o żołnierzach wysyłanych na wojnę, niemających szans na przeżycie»: (...) obym nie musiała dożyć chwili, kiedy jakaś grupa opętańczych polityków i wojskowych, za wszelką cenę żądnych władzy, wywoła kolejny krwawy konflikt, a… … Słownik frazeologiczny
mięso — Góra mięsa zob. góra 6. Ktoś ni (to) z pierza, ni (to) z mięsa; ktoś ani z pierza, ani z mięsa zob. pierze 2. Mięso armatnie zob. armatni. Obrzucić kogoś mięsem zob. obrzucić 2. Rzucać mięsem zob. rzucić 1. Żywe mięso zob. żywy 7 … Słownik frazeologiczny
granat — I m IV, D. u, Ms. granatacie; lm M. y 1. → granatowiec 2. «owoc granatowca kształtem przypominający jabłko, jadalny, o czerwonym miąższu, z którego przyrządza się napoje orzeźwiające» Kupić kilogram soczystych granatów. 3. «kolor ciemnoniebieski … Słownik języka polskiego
granatowy — I granatowywi «mający barwę ciemnoniebieską» Granatowe niebo. Granatowy mundurek szkolny. ∆ Granatowa policja «w okresie okupacji hitlerowskiej na terenie tzw. Generalnej Gubernii policja złożona z funkcjonariuszy Polaków, współpracująca w… … Słownik języka polskiego
kartacz — m II, D. a; lm M. e, D. y a. ów 1. hist. «pocisk armatni wypełniony żelaznymi kulkami lub siekańcami» 2. blp «kulki, siekańce wypełniające te pociski» ‹niem.› … Słownik języka polskiego
nabój — m I, D. nabójboju; lm M. nabójboje, D. nabójboi a. nabójbojów 1. «jednostka amunicji broni palnej składająca się z materiału wybuchowego, osłony (np. łuski), spłonki (w broni strzeleckiej) lub zapłonnika (w broni artyleryjskiej) i pocisku» Nabój… … Słownik języka polskiego
strzał — m IV, D. u, Ms. strzałale; lm M. y 1. «wyrzucenie pocisku z broni palnej (także strzały z łuku, kuszy itp.); wydostanie się, wylecenie pocisku z broni palnej; huk temu towarzyszący» Strzał armatni, artyleryjski, rewolwerowy. Celny, chybiony,… … Słownik języka polskiego
wystrzał — m IV, D. u, Ms. wystrzałale; lm M. y «wystrzelenie, wyrzucenie pocisku z nabitej broni palnej; huk temu towarzyszący; strzał» Wystrzał armatni, karabinowy. Wystrzał z pistoletu. Huk wystrzału. Odgłosy wystrzałów. Słychać wystrzały. ◊ Zdobyć,… … Słownik języka polskiego
kartacz — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż III, D. a; lm D. y || rzad. ów {{/stl 8}}{{stl 7}} pocisk armatni z żelaznymi kulkami lub odłamkami metalu w środku, rozpryskującymi się przy wybuchu; używany do połowy XX w. przeciwko nacierającej piechocie… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
