strzał

strzał
m IV, D. -u, Ms. \strzałale; lm M. -y
1. «wyrzucenie pocisku z broni palnej (także strzały z łuku, kuszy itp.); wydostanie się, wylecenie pocisku z broni palnej; huk temu towarzyszący»

Strzał armatni, artyleryjski, rewolwerowy.

Celny, chybiony, pewny strzał.

Skrytobójczy, śmiertelny strzał.

Bezładne, gęste strzały.

Strzał z karabinu, z pistoletu.

Strzał do celu, do napastnika.

Strzał do niedźwiedzia.

Strzał w serce.

Strzał w okno, w powietrze.

Strzał z okopów, zza rogu.

Huk, odgłos strzałów.

Wymiana strzałów.

Przygotować broń do strzału.

Położyć, ranić, ugodzić kogoś, coś strzałem.

Zabić kogoś (jednym) strzałem.

Strzał huknął, padł, rozległ się.

∆ Strzał ślepy «strzał oddany nabojem ćwiczebnym, bez pocisku lub z pociskiem drewnianym»
∆ Strzał ostry «strzał oddany nabojem bojowym»
◊ Podejść, zbliżyć się na strzał, o strzał «podejść, zbliżyć się na odległość wystrzelonego pocisku (strzały)»
◊ Oddać, poddać coś bez strzału «oddać, poddać coś bez walki»
◊ Złożyć się do strzału «przybrać odpowiednią postawę, przygotować, ustawić broń do strzelania»
2. górn. «wybuch ładunku zakładanego w kopalni, w kamieniołomach w celu odłupania węgla, kamieni; także: ładunek materiału wybuchowego umieszczony w skale i przygotowany do odpalenia»
3. sport. «silne uderzenie skierowujące piłkę lub krążek do bramki przeciwnika; w grze w szachy: posunięcie figury szachowej pozbawiające stronę przeciwną figury»

Strzał do bramki.

∆ Strzał samobójczy «strzał do bramki własnej drużyny»

Słownik języka polskiego . 2013.

Игры ⚽ Поможем написать курсовую

Look at other dictionaries:

  • strzał — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż I, D. u, Mc. strzale {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} wyrzucenie, wydostanie się pocisku z broni palnej, miotającej; także: odgłos temu towarzyszący : {{/stl 7}}{{stl 10}}Strzał armatni …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • strzał — w dziesiątkę «wyjątkowo udany pomysł»: Na czwartym miejscu znalazła się debiutancka płyta pierwszego polskiego boys bandu Just 5 z wynikiem 161 tys. egz. (...) Był to marketingowy strzał w dziesiątkę. Rzecz 22/12/1997. Złoty strzał zob. złoty 8 …   Słownik frazeologiczny

  • strzał w dziesiątkę — {{/stl 13}}{{stl 7}} celne powiedzenie, udane przedsięwzięcie, dobry pomysł itp. : {{/stl 7}}{{stl 10}}Wyposażenie firmy w komputery było strzałem w dziesiątkę. (Z) {{/stl 10}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • strzał w dziesiątkę — Bardzo potrzebny, odpowiedni, lub niezbędny w danej sytuacji Eng. Exactly what is needed; very adequate, suitable, or needed …   Słownik Polskiego slangu

  • Ministry of Public Security (Poland) — The Ministry of Public Security of Poland (Polish: Ministerstwo Bezpieczeństwa Publicznego or MBP) was a Polish communist secret police, intelligence and counter espionage service operating from 1945 to 1954 under Jakub Berman of the Politburo.… …   Wikipedia

  • dziesiątka — Strzelić, trafić w dziesiątkę «wymyślić lub zrobić coś, co okazało się bardzo trafne i udane»: Wśród zalet tej książki należy przede wszystkim podkreślić jej aktualność. Ukazała się ona bowiem w chwili, kiedy przeprowadzone zostały pierwsze… …   Słownik frazeologiczny

  • złoty — 1. Mieć złote ręce «umieć coś świetnie zrobić, radzić sobie doskonale z każdą pracą»: Miał złote ręce. Pracował (...) składnie i szybko, a robota, którą wykonywał, miała zawsze „sznyt” – nie była wymęczona, zapaćkana klejem i zabrudzona palcami.… …   Słownik frazeologiczny

  • czysty — czyści, czystszy a. czyściejszy 1. «nie zabrudzony, wolny od zanieczyszczeń» Czysta bielizna. Czysty, świeży śnieg. Obrus czyściejszy od serwetek. ∆ Czysty papier «papier nie zapisany, nie zadrukowany» ◊ Być czystym «nie mieć na sumieniu nic… …   Słownik języka polskiego

  • dać — dk I dam, dasz, dadzą, daj, dał, dany dawać ndk IX, daję, dajesz, dają, dawaj, dawał, dawany 1. «przekazać komuś rzecz, którą się posiada lub rozporządza; obdarzyć czym; podarować, ofiarować, oddać; poświęcić co» Dawać pieniądze na utrzymanie.… …   Słownik języka polskiego

  • górny — 1. «znajdujący się na pewnej wysokości; odbywający się, będący w górze, wysoko; wyżej nad czymś leżący; wyższy, wysoki» Górna warga. Górne zęby. Górne dziąsło. Górne warstwy atmosfery (powietrza). Górny pokład w kopalni. Górne piętra budynku. W… …   Słownik języka polskiego

Share the article and excerpts

Direct link
… Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”