kipieć — I {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. 3. os ndk VIb, kipiećpi, kipiećpiał {{/stl 8}}– wykipieć {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIb {{/stl 8}}{{stl 7}} o płynach: wrząc, bulgotać, burzyć się, rozpryskiwać się, powiększać swoją objętość, podnosić swój poziom w naczyniu … Langenscheidt Polski wyjaśnień
kipieć — Gdzieś kipi jak w garnku zob. garnek. Krew w kimś kipi zob. krew 18 … Słownik frazeologiczny
кипеть — киплю, укр. кипiти, ст. слав. кыпѣти, кыплѭ, болг. кипя, сербохорв. кипjети, кипи̑м, словен. kipėti, kipim, чеш. kypěti, польск. kipiec. Родственно лит. kūpėti, kūpù бурлить, пениться, выливаться через край , лтш. kûpêt, u дымиться, чадить … Этимологический словарь русского языка Макса Фасмера
gniew — m IV, D. u, Ms. gniewwie 1. blm «gwałtowna reakcja na jakiś przykry bodziec zewnętrzny wyrażająca się podnieceniem, niezadowoleniem, oburzeniem; złość, wzburzenie, wściekłość, irytacja» Gwałtowny, ślepy, tępy, irracjonalny gniew. Burza, chmura,… … Słownik języka polskiego
kipienie — n I rzecz. od kipieć … Słownik języka polskiego
oburzenie — n I 1. rzecz. od oburzyć. 2. «uczucie silnego gniewu, niezadowolenia z czegoś, sprzeciwu» Gwałtowne, ogólne, powszechne oburzenie. Czuć oburzenie. Kipieć, zawrzeć oburzeniem a. z oburzenia. Dać wyraz oburzeniu. Nie posiadać się z oburzenia.… … Słownik języka polskiego
werwa — ż IV, CMs. werwawie, blm «ożywienie, zapał, zacięcie; energia, wigor» Młodzieńcza, szalona, niewyczerpana werwa. Tancerz pełen werwy. Dyskusja, rozmowa, zabawa pełna werwy. Stracić, odzyskać, zachować werwę. Tryskać, kipieć werwą. Opowiadać,… … Słownik języka polskiego
kipjeti — kípjeti (Ø) nesvrš. <prez. kípīm, pril. sad. kípēći, gl. im. kípljēnje> DEFINICIJA 1. biti u stanju u koje dolazi tekućina ili žitka masa zagrijavanjem (kad povećava obujam i može prijeći rub posude) [kipi mlijeko]; vreti 2. pren. biti… … Hrvatski jezični portal
wykipieć — {{/stl 13}}{{stl 17}}ZOB. {{/stl 17}}{{stl 7}}kipieć I {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
