Młodzieńcza, szalona, niewyczerpana werwa.
Tancerz pełen werwy.
Dyskusja, rozmowa, zabawa pełna werwy.
Stracić, odzyskać, zachować werwę.
Tryskać, kipieć werwą.
Opowiadać, śpiewać, grać, pracować z werwą.
Słownik języka polskiego . 2013.
werwa — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż Ia, CMc. werwawie, blm {{/stl 8}}{{stl 7}} zapał, energia, wigor, animusz, temperament : {{/stl 7}}{{stl 10}}Ogromna, niezwykła, młodzieńcza werwa. Ktoś pełen werwy. Mówić, pisać, grać, tańczyć z werwą. Odzyskać, stracić … Langenscheidt Polski wyjaśnień
rżnąć — a. rznąć ndk Va, rżnąćnę, rżnąćniesz, rżnąćnij, rżnąćnął, rżnąćnęła, rżnąćnęli, rżnąćnięty 1. «ciąć, krajać, przecinać, piłować» Rżnąć drzewo, sieczkę. 2. «wyrzynać ozdoby, ryć, rzeźbić, szlifować, grawerować» Rżnąć (wzór, rysunek) w drewnie,… … Słownik języka polskiego
czad — 1. pot. Dać czadu «zacząć grać głośno, z werwą»: Muzycy, bez żadnego uprzedzenia (...) dali nagle przepotwornego czadu. Ryknął przeraźliwy klaster, kakofoniczny akord wszystkich instrumentów. P. Krawczyk, Plamka. 2. pot. Więcej czadu «zachęta do… … Słownik frazeologiczny
nerw — Robić coś z nerwem «robić coś z temperamentem, z werwą»: Ten optymizm, radość życia zadecydują o Twoim nowym wizerunku w pracy i skuteczności działania. Podobnie z nerwem weźmiesz się do finansów. TSt 9/1999 … Słownik frazeologiczny
para — I. 1. Iść, ruszyć, pędzić itp. pełną, całą parą «iść, ruszyć, pędzić itp. z największą możliwą szybkością»: Okręt „Maurytania” szedł pełną parą ze zgaszonymi ogniami. B. Jasieński, Palę. Droga w świetle dziennym nie wydawała się taka zła, ruszyli … Słownik frazeologiczny
animusz — m II, D. u, blm «werwa, zapał, odwaga» Ktoś pełen animuszu. Dodać sobie, nabrać animuszu, nie tracić animuszu. ‹z łac.› … Słownik języka polskiego
bigiel — m I tylko w wyrażeniu pot.: Z biglem «z werwą, z zapałem» Orkiestra grała z biglem. Dziewczyna z biglem. ‹niem.› … Słownik języka polskiego
brawura — ż IV, CMs. brawuraurze, blm «lekceważenie niebezpieczeństwa, skłonność do popisywania się (zwłaszcza odwagą), ryzykanctwo; werwa, zacięcie» Atakować, walczyć z brawurą. Prowadzić auto z brawurą. ‹wł., fr.› … Słownik języka polskiego
ciąć — ndk Xc, tnę, tniesz, tnij, ciął, cięła, cięli, cięty 1. «dzielić jednolitą całość na części, oddzielać coś od jednolitej całości, np. ostrym narzędziem; krajać, ścinać, rozcinać, wycinać» Ciąć materiał nożyczkami. Ciąć bandaż w kawałki, na… … Słownik języka polskiego
deklamować — ndk IV, deklamowaćmuję, deklamowaćmujesz, deklamowaćmuj, deklamowaćował, deklamowaćowany 1. «wygłaszać w sposób artystyczny utwór literacki; recytować» Deklamować z uczuciem, z werwą swoje utwory. Deklamować po aktorsku. 2. «mówić w sposób… … Słownik języka polskiego
