Krwotok wewnętrzny, zewnętrzny.
Krwotok tętniczy, żylny, miąższowy.
Krwotok płucny.
Krwotok z nosa.
Krwotok do jam ciała.
Słownik języka polskiego . 2013.
krwotok — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż IIa, D. u {{/stl 8}}{{stl 7}} obfite krwawienie wywołane uszkodzeniem naczyń krwionośnych : {{/stl 7}}{{stl 10}}Krwotok z nosa. Krwotok żylny, tętniczy, wewnętrzny. Zatamować krwotok. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
atoniczny — I 1. «bezdźwięczny» 2. jęz. «nie mający własnego akcentu» Wyraz atoniczny. II med. «dotknięty atonią, spowodowany atonią» Krwotok atoniczny … Słownik języka polskiego
krwawienie — n I 1. rzecz. od krwawić. 2. lm D. krwawieniewień «wypływ krwi z naczyń krwionośnych; krwotok» Krwawienie miesiączkowe. Krwawienie z nosa … Słownik języka polskiego
krwotoczny — przym. od krwotok ∆ Skaza krwotoczna «skłonność do występowania samoistnych i pourazowych krwawień, których przyczyną są zmiany naczyniowe lub zaburzenia mechanizmów krzepnięcia krwi» … Słownik języka polskiego
płucny — przym. od płuco Krwotok płucny. Specjalista chorób płucnych. ∆ Opłucna płucna «błona surowicza okrywająca płuca, składająca się z cienkiej warstwy tkanki łącznej i pokrywającego ją śródbłonka» ∆ Pęcherzyki płucne «mikroskopijne pęcherzykowate… … Słownik języka polskiego
przeciwkrwotoczny — «zapobiegający krwotokowi, tamujący krwotok» … Słownik języka polskiego
skrwawić — dk VIa, skrwawićwię, skrwawićwisz, skrwaw, skrwawićwił, skrwawićwiony zwykle w imiesł. biernym «zbroczyć, zalać, splamić krwią; pokrwawić» Skrwawiona twarz. Skrwawione ręce. Skrwawione zwierzę. Skrwawione bandaże. Skrwawiona odzież. ◊ Skrwawić… … Słownik języka polskiego
tamować — ndk IV, tamowaćmuję, tamowaćmujesz, tamowaćmuj, tamowaćował, tamowaćowany «utrudniać swobodne przejście, przesuwanie się czegoś, uniemożliwiać komuś albo czemuś poruszanie się, przebycie jakiejś drogi; hamować, wstrzymywać» Tamować ruch uliczny.… … Słownik języka polskiego
wybroczyna — ż IV, CMs. wybroczynanie; lm D. wybroczynayn med. «drobny, punkcikowaty krwotok wewnętrzny do tkanek, powstały w wyniku skazy lub urazu» … Słownik języka polskiego
zahamować — dk IV, zahamowaćmuję, zahamowaćmujesz, zahamowaćmuj, zahamowaćował, zahamowaćowany 1. «hamując zatrzymać jakiś pojazd; o pojeździe prowadzonym przez kogoś: zatrzymać się» Pociąg, samochód zahamował. Kierowca z trudem zahamował. 2. «wstrzymać… … Słownik języka polskiego
