zahamować

zahamować
dk IV, \zahamowaćmuję, \zahamowaćmujesz, \zahamowaćmuj, \zahamowaćował, \zahamowaćowany
1. «hamując zatrzymać jakiś pojazd; o pojeździe prowadzonym przez kogoś: zatrzymać się»

Pociąg, samochód zahamował.

Kierowca z trudem zahamował.

2. «wstrzymać rozwój, działanie czegoś, przeszkodzić czemuś»

Zahamować jakiś proces.

Zahamować krwotok.


Słownik języka polskiego . 2013.

Игры ⚽ Нужна курсовая?

Look at other dictionaries:

  • zahamować — {{/stl 13}}{{stl 17}}ZOB. {{/stl 17}}{{stl 7}}hamować II {{/stl 7}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • hamować — I {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk Ia, hamowaćmuję, hamowaćmuje, hamowaćany {{/stl 8}}– pohamować {{/stl 13}}{{stl 8}}dk Ia {{/stl 8}}{{stl 7}} nie pozwalać na coś, przeszkadzać czemuś, powstrzymywać od czegoś, opanowywać coś (w odniesieniu do emocji… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • ukręcić — 1. pot. Ukręcić czemuś łeb «udaremnić coś, zahamować szerzenie się czegoś, zlikwidować coś»: W mig zatuszował sprawę, załatwił zwolnienie za kaucją i odszkodowanie, ukręcił łeb procesowi sądowemu (...). TRO 38/1993. 2. pot. Ukręcić komuś głowę,… …   Słownik frazeologiczny

  • walczyć — z wiatrakami a) «zmagać się z urojonymi przeciwnikami»: (...) ciągle walczysz z wiatrakami, wszędzie węszysz jakiś spisek... Roz bezp 1997. b) «próbować bezskutecznie zahamować jakiś nieodwracalny lub żywiołowy proces»: Nie byłem partyjny,… …   Słownik frazeologiczny

  • dekapitalizacja — ż I, DCMs. dekapitalizacjacji, blm ekon. «proces zmniejszania się wartości środków trwałych (wynikający np. z niedostatecznej amortyzacji i renowacji)» Dekapitalizacja budynków mieszkalnych. Ulegać dekapitalizacji. Powstrzymać, zahamować proces… …   Słownik języka polskiego

  • inaktywować — ndk a. dk IV, inaktywowaćywuję, inaktywowaćywujesz, inaktywowaćował, inaktywowaćowany chem. «pozbawiać, pozbawić fermenty, surowice, antybiotyki itp. substancje ich aktywności, określonych właściwości czynnych (np. bakteriobójczych); hamować,… …   Słownik języka polskiego

  • koniec — m II, D. końca; lm M. końce, D. końców 1. «punkt, linia, płaszczyzna ograniczająca, kończąca coś; brzeg, skraj, kraniec, czubek» Koniec ołówka, laski. Stanąć na końcu deski. ◊ Szary koniec «ostatnie miejsce, zwłaszcza przy stole; osoby siedzące… …   Słownik języka polskiego

  • osadzić — dk VIa, osadzićdzę, osadzićdzisz, osadź, osadzićdził, osadzićony osadzać ndk I, osadzićam, osadzićasz, osadzićają, osadzićaj, osadzićał, osadzićany 1. «osiedlić kogoś gdzieś; ulokować, umieścić» Kilkaset rodzin osadzono na nowych terenach. ∆… …   Słownik języka polskiego

  • otamować — dk IV, otamowaćmuję, otamowaćmujesz, otamowaćmuj, otamowaćował, otamowaćowany otamowywać ndk VIIIa, otamowaćowuję, otamowaćowujesz, otamowaćowuj, otamowaćywał, otamowaćywany «odgrodzić coś przez postawienie tamy, postawić tamę przy czymś»… …   Słownik języka polskiego

  • pohamować — dk IV, pohamowaćmuję, pohamowaćmujesz, pohamowaćmuj, pohamowaćował, pohamowaćowany 1. «powściągnąć, powstrzymać, ukrócić, opanować» Pohamować namiętność, radość, wesołość, wściekłość, zdumienie. Pohamować czyjś zapał. 2. «zmniejszyć prędkość;… …   Słownik języka polskiego

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”