księgowy

księgowy
przym. od księga (zwykle w zn. 2)

Dokumenty księgowe.

Instrukcja księgowa.

księgowy \księgowywi
księgowa w użyciu rzecz. «pracownik prowadzący księgi rachunkowe»

Główny księgowy.


Słownik języka polskiego . 2013.

Игры ⚽ Поможем написать курсовую

Look at other dictionaries:

  • księgowy — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mos odm. jak przym. Ia, księgowywi {{/stl 8}}{{stl 7}} pracownik zajmujący się prowadzeniem księgowości przedsiębiorstwa, instytucji itd. : {{/stl 7}}{{stl 10}}Skrupulatny, sumienny księgowy. Pracować jako biegły księgowy …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • bilans — m IV, D. u, Ms. bilanssie; lm M. e ( y) 1. ekon. księg. «zestawienie sprawozdawcze, obrazujące stan majątkowy jednostki gospodarczej za pewien okres; zestawienie przychodów i rozchodów dóbr materialnych lub innych wartości za dany okres» ∆ Bilans …   Słownik języka polskiego

  • buchalter — m IV, DB. a, Ms. buchaltererze; lm M. buchaltererzy, DB. ów przestarz. «księgowy» ‹niem.› …   Słownik języka polskiego

  • główny — głównyni, głównyniejszy «najważniejszy, podstawowy, zasadniczy» Główna ulica. Główne wejście. Główna rola w sztuce. Główny projektant. Główny księgowy. ∆ Główna wygrana «największa wygrana na loterii» ∆ Nawa główna «nawa środkowa, prowadząca do… …   Słownik języka polskiego

  • kwestor — m IV, DB. a, Ms. kwestororze; lm M. kwestororzy, DB. ów 1. «główny księgowy lub kierownik działu finansowo księgowego szkoły wyższej; kierownik kwestury» 2. hist. «w dawnej Polsce: urzędnik zajmujący się sprawami finansowymi» 3. hist. «w… …   Słownik języka polskiego

  • rachmistrz — m II, DB. a; lm M. owie a. e, DB. ów 1. «osoba zajmująca się obliczaniem czegoś, wykonująca obliczenia; dawniej: księgowy, pracownik prowadzący rachunki» Rachmistrze spisowi. 2. książk. «osoba umiejąca dobrze rachować; biegły w arytmetyce»… …   Słownik języka polskiego

  • storno — n III, Ms. stornonie; lm D. storn księg. «zapis księgowy polegający na sprostowaniu błędnie ujętej we wcześniejszych zapisach operacji gospodarczej» ‹wł.› …   Słownik języka polskiego

  • biegły — I {{/stl 13}}{{stl 8}}przym. Ia, biegłygli, biegłyglejszy {{/stl 8}}{{stl 7}} odznaczający się szybkim, sprawnym wykonywaniem czegoś, mający duże doświadczenie w jakiejś dziedzinie : {{/stl 7}}{{stl 10}}Była biegła w księgowaniu. Był biegły w… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • buchalter — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mos I, Mc. buchaltererze; lm M. buchaltererzy {{/stl 8}}{{stl 7}} dawniej: księgowy <niem.> {{/stl 7}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • kwestura — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż Ia, CMc. kwesturaurze {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} dział finansowo księgowy wyższej uczelni : {{/stl 7}}{{stl 10}}Kasa kwestury. {{/stl 10}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}2. {{/stl… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”