nadmuchać — Ktoś może komuś nadmuchać zob. móc 2. Nadmuchać komuś w kaszę zob. kasza 1 … Słownik frazeologiczny
móc komuś nadmuchać — (Zwłaszcza w rozkaјniku jako wykrzyknienie wyrażające przekorę, bunt, lub lekceważenie) Być lekceważonym i pogardzanym Eng. (Especially as an exclamation of defiance and contempt) To be treated with contempt and disrespect … Słownik Polskiego slangu
nadmuchiwać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk Ib, nadmuchiwaćchuję, nadmuchiwaćchuje, nadmuchiwaćany {{/stl 8}}– nadmuchać {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIIa, nadmuchiwaćam, nadmuchiwaća, nadmuchiwaćają, nadmuchiwaćany {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl … Langenscheidt Polski wyjaśnień
kasza — 1. przestarz. Dmuchać, nadmuchać, pluć, napluć komuś w kaszę «wtrącać się, wtrącić się w brutalny sposób do czyichś spraw, traktować, potraktować kogoś grubiańsko, w sposób obraźliwy»: (...) jak się pan sam przekonałeś, nie tak łatwo nam dmuchać… … Słownik frazeologiczny
móc — 1. pot. Jak cię mogę «byle jak, niedbale» 2. posp. Ktoś może komuś naskoczyć, nagwizdać, nadmuchać «ktoś nie jest w stanie komuś zaszkodzić lub zakazać czegoś»: (...) był mocno partyjny, tak że mogli nagwizdać nam socjalistyczni planiści, którzy… … Słownik frazeologiczny
balonik — m III, D. a, N. balonikkiem; lm M. i 1. «mały balon (tylko w zn. 1)» Lot balonika sondy. 2. zdr. od balon (tylko w zn. 2) Kolorowy balonik. Sprzedawca baloników. Nadmuchać balonik. 3. pot. «przyrząd do badania zawartości alkoholu w organizmie… … Słownik języka polskiego
kasza — ż II, DCMs. kaszaszy; lm D. kasz «ziarna zbożowe oczyszczone i łuszczone, grubo zmielone lub utłuczone, czasem całe (np. kasza gryczana); krupy, potrawa z tych ziaren» Kasza gryczana, jęczmienna, jaglana, krakowska, kukurydziana, owsiana,… … Słownik języka polskiego
nadąć — dk Xc, nadąćdmę, nadąćdmiesz, nadąćdmij, nadąćdął, nadąćdęła, nadąćdęli, nadąćdęty nadymać ndk I, nadąćam, nadąćasz, nadąćaj, nadąćał, nadąćany «dmąc napełnić coś powietrzem lub innym gazem, uczynić wzdętym; nadmuchać» Nadąć balonik, materac.… … Słownik języka polskiego
nawiać — dk Xb, nawiaćwieję, nawiaćwiejesz, nawiaćwiej, nawiaćwiał, nawiaćwiali a. nawiaćwieli, nawiaćwiany nawiewać ndk I, nawiaćam, nawiaćasz, nawiaćają, nawiaćaj, nawiaćał, nawiaćany 1. «o prądzie powietrza: nanieść, napędzić, nasypać czegoś; nadmuchać … Słownik języka polskiego
wydąć — dk Xc, wydąćdmę, wydąćdmiesz, wydąćdmij, wydąćdął, wydąćdęli, wydąćdęty wydymać ndk I, wydąćam, wydąćasz, wydąćają, wydąćaj, wydąćał, wydąćany «wypełnić, nadmuchać powietrzem zwiększając objętość czegoś; nadąć, uczynić wzdętym» Wydąć policzki.… … Słownik języka polskiego