nadrobić — I {{/stl 13}}{{stl 23}}ZOB. {{/stl 23}}{{stl 33}}nadrabiać {{/stl 33}}{{stl 20}} {{/stl 20}} {{stl 20}} {{/stl 20}}nadrobić II {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. dk VIIb, nadrobićbię, nadrobićbi, nadrobićrób, nadrobićbiony {{/stl 8}}{{stl 7}} podzielić coś… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
nadrobić — Nadrabiać miną «maskować wyrazem twarzy prawdziwy nastrój lub sytuację; udawać, pozorować»: Szwagier w cywilu nie prezentował się już tak elegancko, jak w mundurze, ale nadrabiał miną i nie dawał po sobie poznać dojmującej tęsknoty za wojskiem. J … Słownik frazeologiczny
nadrabiać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, nadrabiaćam, nadrabiaća, nadrabiaćają, nadrabiaćany {{/stl 8}}– nadrobić {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIb, nadrabiaćbię, nadrabiaćbi, nadrabiaćrób, nadrabiaćbiony {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
łeb — 1. pot. Biec, gnać, lecieć, pędzić, uciekać itp. na łeb na szyję, na złamanie karku «biec, uciekać itp. bardzo szybko, co tchu, w wielkim pośpiechu, nie zwracając uwagi na przeszkody i niebezpieczeństwo»: (...) wdział swoje połatane buty i,… … Słownik frazeologiczny
mina — 1. przestarz. Gęsta, tęga mina «mina wyrażająca pewność siebie»: Dla uzupełnienia ekwipunku wbił w kieszenie dwie spore pajdy chleba i z tęgą miną wyruszył na podziemną wyprawę. A. Bahdaj, Wakacje. 2. Mina komuś zrzedła, rzednie «ktoś stracił,… … Słownik frazeologiczny
brak — m III, D. u, N. brakkiem 1. blm «fakt nieistnienia czegoś, nieobecność, niedostatek» Chroniczny, dotkliwy, zupełny brak. Brak apetytu, sił. Brak czasu. Brak gotówki. Brak zainteresowań. ◊ Z braku, w braku czego «wobec tego, że czegoś nie ma; nie… … Słownik języka polskiego
nadgonić — dk VIa, nadgonićnię, nadgonićnisz, nadgonićgoń, nadgonićnił, nadgonićniony nadganiać ndk I, nadgonićam, nadgonićasz, nadgonićają, nadgonićaj, nadgonićał, nadgonićany «idąc, biegnąc szybko nadrobić opóźnienie» Idźcie już, ja was nadgonię. przen.… … Słownik języka polskiego
nadrabiać — → I nadrobić … Słownik języka polskiego
podgonić — dk VIa, podgonićnię, podgonićnisz, podgonićgoń, podgonićnił, podgonićniony podganiać ndk I, podgonićam, podgonićasz, podgonićają, podgonićaj, podgonićał, podgonićany, pot. «popracować nad czymś z pośpiechem, wykonać część zaległej pracy;… … Słownik języka polskiego
spóźnienie — n I; lm D. spóźnienieeń 1. «za późne, niepunktualne przybycie» Notować wszystkie spóźnienia pracowników. Zeszyt do zapisywania spóźnień. ∆ Pociąg ma spóźnienie «pociąg przybędzie o godzinie późniejszej od podanej w rozkładzie; pociąg jest… … Słownik języka polskiego
