narośl

narośl
ż V, DCMs. \naroślśli; lm M. -e, D. \naroślśli
«uwypuklenie, zgrubienie występujące najczęściej na powierzchni ciała lub narządu u ludzi lub innych organizmów żywych, będące często objawem jakiegoś schorzenia; guz»

Narośl na nodze.

Pnie drzew pokryte grubymi naroślami.


Słownik języka polskiego . 2013.

Игры ⚽ Поможем написать курсовую

Look at other dictionaries:

  • narośl — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż IVa, lm M. e {{/stl 8}}{{stl 7}} wypukłość, zgrubienie, powstające zwykle na skórze lub na powierzchni jakiegoś organu u ludzi i zwierząt, występujące także na powierzchni roślin; najczęściej będące objawem jakiejś… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • brodawka — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż Ib, CMc. brodawkawce; lm D. brodawkawek {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} wypukłe zgrubienie tkanki łącznej, pokryte nabłonkiem, pełniące określoną funkcję biologiczną : {{/stl 7}}{{stl… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • brodawka — ż IV, CMs. brodawkawce; lm D. brodawkawek 1. «wyniosłość tkanki łącznej, pokryta nabłonkiem, występująca na powierzchni ciała, błon śluzowych lub wewnątrz narządu czy tkanki» Brodawki językowe, sutkowe. 2. bot. «gruczołowate, kuliste wzniesienie… …   Słownik języka polskiego

  • bulwiasty — 1. «mający postać bulwy; przypominający kształtem bulwę» Bulwiaste korzenie. Bulwiasta narośl. Bulwiasty nos, bulwiasta twarz. 2. «mający bulwy, wykształcający bulwy, u niektórych gatunków roślin jadalne» Rośliny bulwiaste …   Słownik języka polskiego

  • bulwka — ż III, CMs. bulwkawce; lm D. bulwkawek 1. «mała bulwa» Bulwka dalii, storczyka. ∆ Bulwka korzeniowa «mięsiste zgrubienie korzenia bocznego lub przybyszowego, pełniące funkcje tylko organu spichrzowego» 2. «niewielka narośl na łodydze, korzeniu… …   Słownik języka polskiego

  • dębianka — ż III, CMs. dębiankance; lm D. dębiankanek «narośl na liściach, owocach lub młodych gałązkach dębu, powstała od ukłucia owadów galasówek; ma zastosowanie w przemyśle farbiarskim i garbarskim; galas» …   Słownik języka polskiego

  • dziki — dzicy, dzikszy 1. «będący w stanie natury, w stanie pierwotnym» a) «o zwierzętach: nie oswojony, nie obłaskawiony, nie hodowany» Dziki mustang. Dzikie gęsi, kaczki, łabędzie. b) «o roślinach: nie uprawiany, nie hodowany» Dzikie wino, dzika mimoza …   Słownik języka polskiego

  • galas — m IV, D. a, Ms. galassie; lm M. y bot. «narośl na roślinach zielnych i drzewiastych powstała wskutek nakłucia tkanki i złożenia jaj przez owady, głównie przez galasówki z rodziny Cynipidae; galasówka» ‹z łac.› …   Słownik języka polskiego

  • gronkowaty — «przypominający gronko, mający kształt gronka» Gronkowata narośl …   Słownik języka polskiego

  • gruzeł — m IV, D. gruzełzła, Ms. gruźle; lm M. gruzełzły częściej w lm 1. «bryłka, grudka czegoś» Gruzły ziemi. 2. «nieforemne zgrubienie, narośl» Gruzły żył …   Słownik języka polskiego

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”