Narządy słuchowe, smakowe, oddechowe, wydalnicze, rozrodcze, rodne, płciowe.
Narządy ruchu, równowagi, mowy.
Narządy szczątkowe.
Słownik języka polskiego . 2013.
narząd — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż I, D. u, Mc. narządądzie {{/stl 8}}{{stl 7}} część organizmu żywego o określonej budowie i określonych funkcjach; organ : {{/stl 7}}{{stl 10}}Narządy słuchu, mowy, wzroku. Narządy wewnętrzne. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
ciemieniowy — przym. od ciemię Otwór ciemieniowy, szew ciemieniowy w czaszce. ∆ anat. Kość ciemieniowa «jedna z parzystych kości mózgoczaszki, u człowieka bardzo dużych, okrywających mózg od góry i z boków» ∆ zool. Narząd ciemieniowy, oko ciemieniowe «narząd… … Słownik języka polskiego
język — m III, D. a, N. językkiem; lm M. i 1. «narząd w jamie ustnej, składający się z elastycznych mięśni, pokryty błoną śluzową, mieszczący narządy smaku, biorący udział w ssaniu, żuciu i połykaniu pokarmów; u ludzi ponadto jeden z najważniejszych… … Słownik języka polskiego
oko — n II, N. okiem 1. lm M. oczy, D. oczu (ócz), N. oczami (oczyma) «narząd wzroku; u ludzi i kręgowców złożony z kulistej gałki ocznej i układu pomocniczego, obejmującego narząd łzowy, spojówkę, powieki, mięśnie; także zmysł widzenia, wzrok;… … Słownik języka polskiego
pęcherz — m II, D. a; lm M. e, D. y ( ów) 1. «wypełniona płynem wypukłość na ciele powstała wskutek oparzenia lub odciśnięcia skóry» Porobiły mu się na dłoniach pęcherze. Wyskoczył mu pęcherz na pięcie. ∆ leśn. Pęcherz żywiczny «szczelina między sąsiednimi … Słownik języka polskiego
pęcherzyk — m III, D. a, N. pęcherzykkiem; lm M. i 1. «wypukłość na ciele przy zmianach chorobowych skóry» Ropne pęcherzyki. 2. «niewielki narząd błoniasty w organizmie ludzi i zwierząt (rzadziej roślin) pełniący różne funkcje» ∆ Pęcherzyk żółciowy «narząd… … Słownik języka polskiego
rodny — przestarz. «płodny, rodzący, urodzajny, żyzny» dziś tylko w terminie: anat. Narząd rodny «narząd rozrodczy» … Słownik języka polskiego
równowaga — ż III, CMs. równowagaadze, blm 1. «stan ciała, w którym działające na nie siły wzajemnie się znoszą, a więc nie powodują ruchu» ∆ fiz. Równowaga stała «równowaga, przy której ciało po wychyleniu wraca do pierwotnego położenia» ∆ Równowaga… … Słownik języka polskiego
rudyment — m IV, D. u Ms. rudymentncie; lm M. y a. a częściej w lm 1. książk. «element, początek, podstawa» 2. książk. «pozostałość, szczątek» Rudymenty sumienia. 3. biol. «narząd uwsteczniony lub zanikły w rozwoju ewolucyjnym danego szczepu w związku z… … Słownik języka polskiego
skroniowy — przym. od skroń w zn. 1 ∆ anat. Kość skroniowa «kość mózgoczaszki (parzysta) człowieka i ssaków wchodząca w skład ścian bocznych i podstawy czaszki; otacza narząd słuchu i narząd równowagi» ∆ Płat skroniowy «część półkuli mózgu leżąca pod łuską… … Słownik języka polskiego
