- nędzarz
- m II, DB. -a; lm M. -e, DB. -y (-ów)«człowiek będący w skrajnej nędzy, pozbawiony środków do życia; biedak»
Stać się nędzarzem.
Zrobić z kogoś nędzarza.
Słownik języka polskiego . 2013.
nędzarz
Look at other dictionaries:
nędzarz — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mos V, lm M. e, D. y || rzad. ów {{/stl 8}}{{stl 7}} osoba będąca w nędzy, żyjąca w ubóstwie, nieposiadająca żadnych zasobów materialnych; biedak : {{/stl 7}}{{stl 10}}Stać się nędzarzem. Zrobić z kogoś nędzarza. W… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
biedak — m III, DB. a, N. biedakkiem; lm M. ci biedakacy, te i, DB. ów 1. «człowiek biedny, cierpiący biedę; nędzarz» Dzielnica biedaków. 2. «człowiek nieszczęśliwy, wzbudzający współczucie» Biedak, jest ciężko chory … Słownik języka polskiego
biedny — biednyni, biednyniejszy 1. «nie mający wystarczających środków do zaspokojenia potrzeb życiowych; niezamożny, ubogi» Biedna rodzina. ◊ Biedny jak mysz kościelna «bardzo biedny» 2. «świadczący o biedzie, niewiele wart, skromny, zniszczony» Biedny… … Słownik języka polskiego
kalwaryjski — przym. od kalwaria Stacja kalwaryjska. ◊ Dziad kalwaryjski «biedak, nędzarz, żebrak» ◊ Rymy (wiersze) kalwaryjskie «rymy (wiersze) pozbawione artystycznej wartości; rymy odpustowe, częstochowskie» … Słownik języka polskiego
kloszard — m IV, DB. a, Ms. kloszardrdzie; lm M. kloszardrdzi, DB. ów «nędzarz, bezdomny żebrak, włóczęga» ‹fr.› … Słownik języka polskiego
łachmaniarz — m II, DB. a; lm M. e, DB. y 1. przestarz. «człowiek zajmujący się zbieraniem i sprzedażą szmat, łachmanów» 2. przestarz. «człowiek noszący łachmany; nędzarz, obszarpaniec» … Słownik języka polskiego
łachmyta — ż a. m odm. jak ż IV, CMs. łachmytaycie; lm MB. łachmytaty, D. łachmytayt (także DB. łachmytatów tylko o mężczyznach) pogard. «człowiek ubrany w łachmany; obszarpaniec, nędzarz, łachmaniarz» … Słownik języka polskiego
łazarz — m II, DB. a; lm M. e, DB. y ( ów) «człowiek osłabiony, wycieńczony przez chorobę, złe warunki; nędzarz, biedak» ‹od imienia postaci biblijnej› … Słownik języka polskiego
mizerak — m III, DB. a, N. mizerakkiem; lm M. i pot. «wymizerowany, wątły człowiek (czasem: chude, słabe zwierzę); chuchro, chudzielec, mizerota; biedny, ubogi człowiek; biedak, nędzarz» Blady, wychudły mizerak. ‹z łac.› … Słownik języka polskiego
nędza — ż II, DCMs. nędzadzy; lm D. nędz «brak podstawowych środków do życia; wielkie ubóstwo, bieda, niedostatek» Wyjątkowa, ostatnia, skrajna nędza. Dno nędzy. Cierpieć nędzę. Doprowadzić, przywieść kogoś do nędzy. Być, zostać, żyć w (skrajnej) nędzy.… … Słownik języka polskiego
