niedobry

niedobry
\niedobrybrzy
1. «nie okazujący ludziom dobroci, serdeczności, życzliwości, zły; świadczący o braku dobroci, nieprzyjazny, nieżyczliwy»

Niedobry mąż.

Był niedobry dla uczniów.

Niedobre spojrzenie.

Niedobrzy ludzie.

Mieć niedobre serce.

2. «niewart naśladowania, sprzeczny z zasadami moralnymi; nieszlachetny, nieprawy»

Niedobry przykład, czyn.

Niedobra tradycja.

Niedobre intencje.

Niedobre interesy.

3. «o usposobieniu, nastroju: pozbawiony optymizmu, pogody; niewesoły»

Niedobry nastrój.

Niedobre samopoczucie.

Niedobre myśli.

4. «nie zapowiadający, nie przynoszący nic dobrego, pomyślnego; niepomyślny, nieszczęśliwy»

Niedobry znak.

Niedobra wróżba, wieść.

Niedobre przeczucie.

Niedobre sny.

5. «wykonujący coś niestarannie, nie tak jak należy; nie spełniający dobrze swoich obowiązków; niesumienny»

Niedobry fachowiec, pracownik.

Niedobrzy uczniowie, obywatele.

6. «nie taki jak trzeba, niewłaściwy, nieodpowiedni»
a) «złej jakości, w marnym gatunku lub złym rozmiarze, nie pasujący; nie nadający się do czegoś lub na coś; źle wykonany, lichy»

Niedobry aparat.

Niedobry surowiec.

Niedobre narzędzie.

Niedobre buty.

Materiał niedobry na tę suknię.

b) «o potrawach, napojach itp.: niesmaczny»

Niedobry obiad.

Niedobra herbata, woda.

7. rzad. «nie przynoszący zysku, korzyści; źle płatny, mało korzystny»

Niedobry zawód.

Niedobra posada.

Niedobry interes.

□ Powiedziały jaskółki, że niedobre są spółki.

Słownik języka polskiego . 2013.

Игры ⚽ Поможем написать курсовую

Look at other dictionaries:

  • niedobry — {{/stl 13}}{{stl 8}}przym. Ia, niedobrybrzy {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} wyrządzający innym krzywdę lub przykrości swym postępowaniem, świadczący o takich zamiarach; zły : {{/stl 7}}{{stl 10}}Wyczuwam w nim… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • manowce — Coś wiedzie, prowadzi, sprowadza itp. kogoś na manowce a) «coś wywiera niedobry wpływ na kogoś, sprawia, że ktoś zaczyna postępować nieuczciwie, źle, niemoralnie»: (...) czy poczucie etyczne, pozbawione oparcia i uzasadnienia metafizycznego nie… …   Słownik frazeologiczny

  • ładny — ładnyni, ładnyniejszy 1. «taki, który sprawia estetyczne wrażenie; odznaczający się miłym wyglądem, urodą» Ładna dziewczyna. Ładna okolica. Ładne oczy. Ładny obraz. ◊ Ładny dzień, pogoda itp. «dzień, pogoda itp. słoneczna, bezdeszczowa» ◊ Ładna… …   Słownik języka polskiego

  • manowiec — m II, D. manowiecwca; lm M. manowiecwce, D. manowiecwców, dziś tylko w lm «błędne drogi; bezdroża, wertepy» Tłuc się, błądzić po manowcach. ◊ Zejść na manowce «zacząć postępować źle, niewłaściwie, nieuczciwie; pobłądzić» ◊ Zwieść kogoś na manowce …   Słownik języka polskiego

  • nie- — «pierwszy człon wyrazów złożonych pisany łącznie (wyjątkowo z łącznikiem)» a) «będący częścią przymiotnika złożonego oznaczającą zwykłe zaprzeczenie (cechy wyrażanej przez przymiotnik podstawowy), np. nieczytelny, niepełnoletni, nieżonaty, nierad …   Słownik języka polskiego

  • niejadalny — «nie nadający się do jedzenia; niesmaczny, niedobry» Niejadalne części owoców, warzyw. Grzyby niejadalne. Niejadalna zupa, potrawa …   Słownik języka polskiego

  • nieładny — nieładnyni 1. «nie będący ładnym; niepiękny, nieurodziwy, dość brzydki; nieciekawy» Nieładna dziewczyna. Nieładny strój. Nieładny film. ◊ Nieładna pogoda «pochmurna, deszczowa pogoda» 2. «taki, który sprzeciwia się ogólnie przyjętym normom… …   Słownik języka polskiego

  • niełaskawy — niełaskawywi a. niełaskaw (tylko w funkcji orzecznika w zn. 1) 1. «nieżyczliwie usposobiony, niechętnie ustosunkowany do kogoś (czegoś), okazujący niełaskę; nieprzychylny, nieprzyjazny» Władca niełaskawy dla poddanych. Los był dla niego… …   Słownik języka polskiego

  • niepomyślny — «nie będący po czyjejś myśli, nie odpowiadający czyimś zamiarom, życzeniom; niekorzystny, niedobry» Niepomyślny wiatr. Niepomyślna wiadomość. Niepomyślne wyniki nauczania. Niepomyślna sytuacja. Niepomyślne warunki …   Słownik języka polskiego

  • ten — m odm. jak przym., D. tego, B. tego (żyw.) a. ten (nieżyw.); ta ż, DCMs. tej, B. tę, N. tą; to n, D. tego, B.=M.; lm M. m. os. ci a. ż. rzecz. te, DMs. tych, B. m. os. tych a. ż. rzecz. te 1. «zaimek wskazujący, będący określeniem rzeczownika,… …   Słownik języka polskiego

Share the article and excerpts

Direct link
… Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”