- niegłośny
- \niegłośnyni«wydający cichy głos, dźwięk; wypowiadany cichym głosem; ledwo słyszalny, niedonośny»
Niegłośny dzwonek.
Niegłośny instrument.
Niegłośna rozmowa.
Niegłośna muzyka.
Słownik języka polskiego . 2013.
niegłośny
Look at other dictionaries:
niegłośny — {{/stl 13}}{{stl 8}}przym. Ia, niegłośnyni {{/stl 8}}{{stl 7}} ledwie słyszalny, nieczyniący hałasu; cichy : {{/stl 7}}{{stl 10}}Niegłośny jęk, śpiew. Niegłośni sąsiedzi. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
cichy — cisi, cichszy 1. «mało słyszalny, niegłośny, niehałaśliwy» Cichy głos, śpiew, śmiech. Ciche dźwięki, kroki. przen. a) «nie zwracający na siebie uwagi otoczenia, skromny, małomówny, nieśmiały; skłonny do ustępstw, uległy, potulny, łagodny» Ciche,… … Słownik języka polskiego
huczek — m III, N. huczekczkiem 1. D. huczekczku; lm M. huczekczki «niegłośny, niewielki huk, łoskot» 2. D. huczekczku; blm «ogólne poruszenie z powodu jakiejś sprawy; szum, ruch» Huczek w prasie. Huczek wokół sprawy. 3. DB. huczekczka; lm M. huczekczki… … Słownik języka polskiego
niegłośno — przysłów. od niegłośny (zwykle w zn. 1) Zapukać niegłośno do drzwi. Mówić niegłośno … Słownik języka polskiego
pobrząkać — a. pobrzękać dk I, pobrząkaćam, pobrząkaćasz, pobrząkaćają, pobrząkaćaj, pobrząkaćał pobrząkiwać a. pobrzękiwać ndk VIIIb, pobrząkaćkuję, pobrząkaćkujesz, pobrząkaćkuj, pobrząkaćiwał 1. «spędzić pewien czas na brząkaniu; spowodować brzęczenie… … Słownik języka polskiego
podśpiewywanie — n I 1. rzecz. od podśpiewywać. 2. lm D. podśpiewywanieań «urywany, niegłośny śpiew, piosenka» Z daleka słychać było wesołe podśpiewywania … Słownik języka polskiego
pojękiwać — ndk VIIIb, pojękiwaćkuję, pojękiwaćkujesz, pojękiwaćkuj, pojękiwaćiwał «wydawać co pewien czas niegłośny jęk; postękiwać» Pojękiwać cicho … Słownik języka polskiego
przyciszony — imiesł. przymiotnikowy bierny czas. przyciszyć. przyciszony w użyciu przym. «przytłumiony, niegłośny» Przyciszone tony muzyki. Przyciszona rozmowa … Słownik języka polskiego
szmer — m IV, D. u, Ms. szmererze; lm M. y 1. «zjawisko akustyczne, wywoływane przez nieregularne i o nierównym natężeniu drgania fal powietrza; cichy odgłos nieokreślonej wysokości, szelest, szum nieznaczny, niegłośny gwar» Podejrzany, lekki szmer.… … Słownik języka polskiego
brzęczeć — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIa, brzęczećczę, brzęczećczy, brzęczećczał, brzęczećczeli {{/stl 8}}{{stl 7}} wydawać długotrwały, niegłośny, wibrujący dźwięk : {{/stl 7}}{{stl 10}}Muchy brzęczą. Brzęczą styczniki w szafie rozdzielczej. Samolot… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
