niespokojny

niespokojny
\niespokojnyni, \niespokojnyniejszy
1. «odznaczający się brakiem spokoju, będący w ciągłym ruchu, zmieniający ciągle pozycję, miejsce pobytu; ruchliwy, niezrównoważony»

Niespokojny duch.

Niespokojny charakter.

To niespokojny człowiek.

Po narkozie chory był niespokojny.

Wieść niespokojne życie.

Dzieci były niespokojne, kręciły się na lekcji.

Niespokojne czasy «czasy pełne zamieszek, wojen, niebezpieczeństw itp.»
2. «przejęty niepokojem, lękiem, troską; zdenerwowany»

Być niespokojnym o kogoś, o coś.

Gdy burza się zbliżała, stawał się coraz niespokojniejszy.

3. «świadczący o czyimś niepokoju»

Niespokojny wzrok.

Niespokojne ruchy.


Słownik języka polskiego . 2013.

Игры ⚽ Нужна курсовая?

Look at other dictionaries:

  • niespokojny — {{/stl 13}}{{stl 8}}przym. Ia, niespokojnyni, niespokojnyniejszy {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} cechujący się brakiem spokoju, stałości, stabilności; pełen zaskakujących zmian, nadmiernie ruchliwy, zakłócający… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • słowo — 1. przestarz. Być (z kimś) po słowie «być (z kimś) zaręczonym»: – Żeni się pan? – Tak, po słowie jesteśmy. I. Newerly, Pamiątka. 2. Chwytać, łapać kogoś za słowa (słówka) «zwracać złośliwie uwagę na formę wypowiedzi, nie na jej treść, dopatrywać… …   Słownik frazeologiczny

  • burzliwy — burzliwywi, burzliwywszy 1. «odznaczający się burzami; pełen burz» Burzliwe lata. Burzliwy rok. Burzliwa pogoda. przen. «obfitujący w niezwykłe wydarzenia, wstrząsy dziejowe, pełen niepokoju, zamętu; niespokojny» Burzliwe czasy. Burzliwe dzieje.… …   Słownik języka polskiego

  • nerwowy — nerwowywi 1. «będący nerwem, dotyczący nerwów, wchodzący w skład nerwu albo złożony z nerwów» Zwoje, centra, włókna nerwowe. Substancja nerwowa mózgu. ∆ anat. Komórka nerwowa → neuron ∆ Tkanka nerwowa «zespół komórek, z których zbudowane są… …   Słownik języka polskiego

  • awanturniczy — «właściwy awanturnikom; gwałtowny, kłótliwy, niespokojny, nieopanowany; pełen awantur; nacechowany awanturniczością, awanturnictwem; ryzykowny, niezwykły» Awanturnicze usposobienie. Film awanturniczy. Powieść awanturnicza. Wyczyny awanturnicze.… …   Słownik języka polskiego

  • duch — m III, DB. a 1. blm «energia psychiczna, właściwości psychiczne człowieka; umysł, świadomość, myślenie, dusza» Siła, hart, moc ducha. Spokój ducha. Muzyka, poezja to pokarm dla ducha. ◊ W szczerości, w skrytości, w pokorze, w prostocie lub w… …   Słownik języka polskiego

  • gorączkowy — 1. «występujący podczas gorączki, będący objawem gorączki» Gorączkowe rumieńce, wypieki. Gorączkowy sen. Gorączkowe majaczenia. 2. «nacechowany pośpiechem, pełen podniecenia, zniecierpliwienia, niepokoju; pośpieszny, niespokojny; wzmożony»… …   Słownik języka polskiego

  • niepewny — niepewnyni a. niepewien (tylko w funkcji orzecznika w zn. 3) 1. «niezupełnie bezpieczny, zawierający ryzyko; trudny do przewidzenia» Niepewny los. Niepewne drogi. ◊ Niepewne jutro «nie zapewniona przyszłość» 2. «taki, na którym nie można polegać …   Słownik języka polskiego

  • niespokojnie — przysłów. od niespokojny a) w zn. 1: Spać niespokojnie. b) w zn. 2: Rozglądać się niespokojnie. Oczy biegały mu niespokojnie …   Słownik języka polskiego

  • rozbiegany — 1. «chodzący szybkimi krokami; śpieszący się; zapędzony» Rozbiegani ludzie. 2. «szybko biegnący, pędzący, toczący się z dużą szybkością; o koniach: ponoszący» Rozbiegana dzieciarnia. Powstrzymać rozbiegane konie. ◊ (do zn. 1 i 2) Rozbiegane oczy… …   Słownik języka polskiego

Share the article and excerpts

Direct link
https://polish.en-academic.com/36479/niespokojny Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”