niespokojny

niespokojny
\niespokojnyni, \niespokojnyniejszy
1. «odznaczający się brakiem spokoju, będący w ciągłym ruchu, zmieniający ciągle pozycję, miejsce pobytu; ruchliwy, niezrównoważony»

Niespokojny duch.

Niespokojny charakter.

To niespokojny człowiek.

Po narkozie chory był niespokojny.

Wieść niespokojne życie.

Dzieci były niespokojne, kręciły się na lekcji.

∆ Niespokojne czasy «czasy pełne zamieszek, wojen, niebezpieczeństw itp.»
2. «przejęty niepokojem, lękiem, troską; zdenerwowany»

Być niespokojnym o kogoś, o coś.

Gdy burza się zbliżała, stawał się coraz niespokojniejszy.

3. «świadczący o czyimś niepokoju»

Niespokojny wzrok.

Niespokojne ruchy.


Słownik języka polskiego . 2013.

Игры ⚽ Поможем сделать НИР

Look at other dictionaries:

  • niespokojny — {{/stl 13}}{{stl 8}}przym. Ia, niespokojnyni, niespokojnyniejszy {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} cechujący się brakiem spokoju, stałości, stabilności; pełen zaskakujących zmian, nadmiernie ruchliwy, zakłócający… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • słowo — 1. przestarz. Być (z kimś) po słowie «być (z kimś) zaręczonym»: – Żeni się pan? – Tak, po słowie jesteśmy. I. Newerly, Pamiątka. 2. Chwytać, łapać kogoś za słowa (słówka) «zwracać złośliwie uwagę na formę wypowiedzi, nie na jej treść, dopatrywać… …   Słownik frazeologiczny

  • burzliwy — burzliwywi, burzliwywszy 1. «odznaczający się burzami; pełen burz» Burzliwe lata. Burzliwy rok. Burzliwa pogoda. przen. «obfitujący w niezwykłe wydarzenia, wstrząsy dziejowe, pełen niepokoju, zamętu; niespokojny» Burzliwe czasy. Burzliwe dzieje.… …   Słownik języka polskiego

  • nerwowy — nerwowywi 1. «będący nerwem, dotyczący nerwów, wchodzący w skład nerwu albo złożony z nerwów» Zwoje, centra, włókna nerwowe. Substancja nerwowa mózgu. ∆ anat. Komórka nerwowa → neuron ∆ Tkanka nerwowa «zespół komórek, z których zbudowane są… …   Słownik języka polskiego

  • awanturniczy — «właściwy awanturnikom; gwałtowny, kłótliwy, niespokojny, nieopanowany; pełen awantur; nacechowany awanturniczością, awanturnictwem; ryzykowny, niezwykły» Awanturnicze usposobienie. Film awanturniczy. Powieść awanturnicza. Wyczyny awanturnicze.… …   Słownik języka polskiego

  • duch — m III, DB. a 1. blm «energia psychiczna, właściwości psychiczne człowieka; umysł, świadomość, myślenie, dusza» Siła, hart, moc ducha. Spokój ducha. Muzyka, poezja to pokarm dla ducha. ◊ W szczerości, w skrytości, w pokorze, w prostocie lub w… …   Słownik języka polskiego

  • gorączkowy — 1. «występujący podczas gorączki, będący objawem gorączki» Gorączkowe rumieńce, wypieki. Gorączkowy sen. Gorączkowe majaczenia. 2. «nacechowany pośpiechem, pełen podniecenia, zniecierpliwienia, niepokoju; pośpieszny, niespokojny; wzmożony»… …   Słownik języka polskiego

  • niepewny — niepewnyni a. niepewien (tylko w funkcji orzecznika w zn. 3) 1. «niezupełnie bezpieczny, zawierający ryzyko; trudny do przewidzenia» Niepewny los. Niepewne drogi. ◊ Niepewne jutro «nie zapewniona przyszłość» 2. «taki, na którym nie można polegać …   Słownik języka polskiego

  • niespokojnie — przysłów. od niespokojny a) w zn. 1: Spać niespokojnie. b) w zn. 2: Rozglądać się niespokojnie. Oczy biegały mu niespokojnie …   Słownik języka polskiego

  • rozbiegany — 1. «chodzący szybkimi krokami; śpieszący się; zapędzony» Rozbiegani ludzie. 2. «szybko biegnący, pędzący, toczący się z dużą szybkością; o koniach: ponoszący» Rozbiegana dzieciarnia. Powstrzymać rozbiegane konie. ◊ (do zn. 1 i 2) Rozbiegane oczy… …   Słownik języka polskiego

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”